Πέντε δακτύλιοι κυκλικοί
στόλιζαν τη γιορτή σου.
Το δύο χιλιάδες τέσσερα
που ήμουνα και ' γω μαζί σου.
Ελλάδα πάλι θ'άθελα
να'ναι η γιορτή δική σου,
να στήσω πάλι το χορό
να τραγουδώ μαζί σου.
Κι 'αν άλλοι με ρωτούσανε
εγώ δεν θ' απαντούσα,
όμως θα κοίταζα ψηλά
και όλο θα γελούσα.
Στραμμένη προς τον ουρανό
θα κοίταζαν και οι ίδιοι,
όλοι μαζί θα βλέπαμε
πως σχηματίζονται οι δακτύλιοι
Μερσίνα Ντζιαφέρη
Σύδνεϋ 1/5/2008
