Μοναξιά Πικρή μου Ερωμένη - Loneliness my Bitter Lover

ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΙΚΡΗ ΜΟΥ ΕΡΩΜΕΝΗ

Δημήτριος Τριγώνης

Στις μοναχές Ψυχές



Ποια νά’σαι εσύ πού’χεις δεθεί

σφιχτά στην αγκαλιά μου

και με γεμίζεις με φιλιά

στο κάθε ξύπνημά μου;



Μένα με λένε Μοναξιά

και είμαι η <παρηγοριά>

και η στερνή συντροφιά

στου πονεμένου την ψυχή,

σαν ερωμένη του πιστή.



Έχεις παράξενη ομορφιά

μα τα φιλήματά σου

αφήνουνε γεύση πικρή

στο κάθε φίλημα σου.



Εχεις παράξενη ομορφιά

μα όλα γύρω σου αδειανά

χωρίς ζωή, δίχως λαλιά,

όλα έρημα και σκοτεινά

χωρίς ελπίδα ούτε χαρά.



Έχεις παράξενη ομορφιά

και μάτια μελαγχολικά

που μου τρυπάνε την καρδιά

σαν μία κρύα μαχαιριά.



Η ομορφιά σου είναι πικρή

γκρίζα, βαριά και ζοφερή

φαρμάκι στην καρδιά μου

και αναβλύζει δάκρυα

μέσ’ απ’ τα σωθικά μου.



Ω μελαγχολική ομορφιά

με τα θλιμμένα μάτια

μη μένεις πια κοντά μου

θερμά παρακαλώ.



Φύγε και πέταξε μακριά

εσύ παράξενη ομορφιά,

να βρεις καινούργια αγκαλιά,

δεν θε’ να σε ‘χω συντροφιά

είσαι μικρή παρηγοριά.



Γιατί στ’ αλήθεια ομολογώ

το πικροφίλημά σου

κι’ η κρύα αγκαλιά σου

με κάνουν να πονώ.



Του κάκου όμως σου ζητώ

να φύγεις μακριά μου,

θαρρώ θα σε έχω συντροφιά

πάντοτε μοναξιά μου,

μ’ ένα ποτήρι από κρασί

να βρέχεις την καρδιά μου.



Εκτός αν κάποτε βρεθεί

ένα βοτάνι στη ζωή

να μου γιατρέψει την πληγή

πού’χω βαθιά μες την ψυχή.



Δεν ξέρω από που έρχεσαι

δεν ξέρω ποιος σε φέρνει,

μόνο μια χάρη σου ζητώ

φύγε μακριά μου γρήγορα

και μη μου γίνεις ταίρι!



Μα αν της μοίρας μου γραφτό

μαζί σου πάντοτε να ζω

θα μάθω να σε αγαπώ,

πικρή μου ερωμένη!



Μάιος 2003









LONELINESS MY BITTER LOVER

Dimitrios Trigonis

To lonely souls



Who might you be, tied in my arms,

waking me up each morning

with your bittersweet kiss

spoiling my sleeping bliss?



They call me loneliness

I am the “comfort”

and the final companion

of every afflicted lonely soul

as a faithful mistress after all.



You have a strange beauty

but your every kiss leaves

in my lips a bitter taste

and pain inside my chest.



You have a strange beauty

but everything around you

is empty without life or voice,

deserted, with no hope or joy

like a broken lifeless toy.



You have a strange beauty

but your melancholic eyes

pierce my poor heart

like a stiletto cold as ice.



Your strange and bitter beauty

brings tears inside me

because you are creating

darkness and loneliness

in everything I see.



Oh! Melancholic beauty

with your grieving eyes

don’t stay with me anymore

go wherever you belong.



Oh! You strange beauty

go, fly away from me

go, and find another nest

I don’t want your company

You bring bitterness in my chest.



Because the truth is

Your cold embrace

And your bitter kisses

bring to my life distress.



Although it is in vain,

I am asking you to go away

but, I guess you’re here to stay

along with a glass of wine

you’re the only company of mine.



Unless there is a healing herb

to take away the grief and pain

and the sorrow of my soul

and send you away once and for all.



I don’t know where you are coming from

I don’t know who brings you here

I only ask you one favor, go away,

don’t become my constant date

I don’t want you for my mate.



But if it’s written in my fate

For you to take my life over

I shall learn how to love you,

Oh! Loneliness, My bitter lover!



May 2003