Υπατία

“ Το ρεύμα τ’ουρανού αφήνει από σας ζωντανούς
μόνο τους αγράμματους, κι έτσι πρέπει ν’ αρχινάτε
πάλι από την αρχή σαν παιδιά..........
Από τον Τίμαιο του Πλάτωνα



ΥΠΑΤΙΑ


Το φως
της αρετής,
της ομορφιάς
και της γνώσης σου,
πολύ έλαμπε
γλυκιά κόρη τού Θέωνα
σοφή κι ωραία.
Μα ήρθ' ο καιρός,
«το ρεύμα τ’ ουρανού...».
Σπαρτάραγαν τα κομμάτια του κορμιού Σου ατούς δρόμους της Αλεξάνδρειας κι άπλωνε το σκοτάδι.
Οι πιστοί, «περιστοιχίσαντες το άρμα» Σου είχαν ευσυνείδητα εκτελέσει τις οδηγίες του πατριάρχη.
Τι κι αν ή εντολή
«ου μικρόν μώμον Κυρίλλω και
τη Αλεξανδρείων εκκλησία ειργάσατο».

Τώρα, πού πάλι ζυγώνει ή «μεγάλη νύχτα», τώρα, πού οι «μεγάλοι» με τα Κοβάλτια, τα Νετρόνια, τα αρχιπέλαγα των Γκούλαγκ και τις καταναλωτικές κοινωνίες τους, ετοιμάζουν το καινούργιο σκοτάδι, τώρα πού πάλι «το ρεύμα τ' ουρανού...»
Περνώντας ανοιχτά απ’ την Αλεξάνδρεια,
ρίχνω στο κύμα λίγα ξερά τριανταφυλλόφυλλα,
φυλαχτό απ’ την πατρίδα
και παρακαλώ τον άνεμο,
παρακαλώ το κύμα
να φέρουν τ' άνθη αυτά της Αττικής
στον τόπο του μαρτυρίου Σου.
Μεσόγειος, Βόρεια της Αλεξάνδρειας 13.4.1979

Λευτέρης Μαρματσούρης
Πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού
Το ποίημα αυτό είναι από την ποιητική συλλογή
Περιπλάνηση
Αθήνα 1982. .