Spring Photos

Colors of Autumn

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ --Κείμενο Ευάγγελος Παπαγεωργίου

Ο πολιτισμός δεν έχει σύνορα.., Έχει όμως καταγωγή.
*Μια φορά κι έναν καιρό, όπως λέει κι η αρχέγονη παγκόσμια Μύθο-Ιστορία,ο υπέρτατος
αγαθός θεός, ο αγέννητος, ο αιώνιος κι αθάνατος, δημιούργησε έναν απέραντο κόσμο τον οποίο οανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει.
Κάποια μέρα, κάπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, στο χαώδες αυτό σύμπαν (Συν - Παν), κόσμησε(έβαλε σε τάξη) ένα ακόμη ξεχωριστό αστέρι και το αγάπησε πολύ. Το ονόμασε ΓΑΙΑ (Γη) κιαργότερα ΜΑΙΑ.
*Από τα σπλάχνα της Γαίας βγήκαν τα πρώτα όντα (beings) τα λεγόμενα ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΑ (αρσενικό κaι θηλυκό μαζί), 650-500.000 χρόνια π.χ.
*Τα ερμαφρόδιτα κατόπιν τα διαδέχθηκαν άλλα όντα, πιο εξελιγμένα, τα οποία διαμόρφωσαν και τονπρώτο πολιτισμό πάνω στην γη. Αυτά ήσαν οι περίφημοι ΚΥΚΛΩΠΕΣ, 500.000-425,000 χρόνια π.χ.
*Τους Κύκλωπες ακολούθησαν οι ΓΙΓΑΝΤΕΣ, 425.000-325.000 χρόνια π.χ.
*Τους Γίγαντες ακολούθησαν οι ΤΙΤΑΝΕΣ, 325.000-150.000 χρόνια π.χ.
*Τους Τιτάνες ο ουράνιος ΩΚΕΑΝΟΣ, 150.000-125.000 χρόνια π.χ.
*Αυτόν δε ο ουράνιος θεός-βασιλιάς, ΒΟΡΡΑΣ, 125.000-100.000 χρόνια π.χ.
*Ο υιός του θεός-βασιλιάς ΟΥΡΑΝΟΣή Μαίων ή Μάνης, 100.000-50.000 χρόνια π.χ., νυμφεύεται την Τιτανίδα θεά-βασίλισσα ΜΑΙΑ, και με την βοήθεια του επίσης Τιτάνα
ΠΡΟΜΗΘΕΑ δημιουργούν τον σημερινό άνθρωπο, κατ' εικόνα κι ομοίωσαν του αιώνιου αγέννητου θεού (υπέρτατου όντος).
*Κατόπιν, ο θεός-βασιλιάς ΚΡΟΝΟΣ εκθρονίζει τον πατέρα του, παίρνει ως σύζυγό του την -ουσιαστικά αδερφή του - Τιτάνια ΡΕΑ, κόρη του Ουρανού και της Γαίας, το 50.000-25.000 χρόνια πχ.
Με τον σοφό ΕΡΜΗ τον τρισμέγιστο, βασίλεψαν σ' όλους τους ανθρώπους της Γης και τους επιμόρφωσαν.
*Τον Κρόνο επίσης εκθρόνισε ο υιός του ΖΕΥΣ ή ΑΙΑΣ, 25.000-3.500 χρόνια π.χ., ο οποίος μετά την περίφημη Τιτανομαχία, στέφθηκε βασιλιάς θεών και ανθρώπων, (δηλαδή Αθανάτων και θνητών).
Εγκαταστάθηκε στο όρος ΟΛΥΜΠΟΣ της Μακεδονίας, κι έβαλε την ΝΕΑ και Τελευταία αρμονική παγκόσμια ΤΑΞΗ πραγμάτων, που ισχύει μέχρι σήμερα!
*Οι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ουσιαστικά αρχίζουν απ' την εποχή του, όταν ο ΙΔΑΙΟΣ
ΚΟΥΡΗΤΑΣ ! ΗΡΑΚΛΗΣ Α προς τιμήν του ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ, θέσπισε το 7.320 π.χ. τους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. Ο ίδιος επέλεξε την τοποθεσία δυτικά από της Πίσας την πηγή, (Αρχαίο τοπωνύμιο της σημερινής Ολυμπίας), και προσδιόρισε το μήκος του σταδίου. Στον πρώτο αυτόν αγώνα δρόμου των 5 Κουρητών αδελφών, ο ΠΑΙΩΝΑΙΟΣ** αναδείχτηκε σε πρώτο Ολυμπιονίκη στον κόσμο! Ο Ηρακλής τον στεφάνωσε με κότινο αγριελιάς και προς τιμήν των η επανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων γινόταν κάθε πέντε χρόνια.
Κάποτε σταμάτησαν (άγνωστος χρόνος) και ξανά ιδρύθηκαν/θεσπίστηκαν από τον
ΚΛΥΜΕΝΟ, υιό του Κάρδυου και απόγονο του ΙΔΑΙΟΥ ΗΡΑΚΛΗ το 3.565 π.χ.
Αναβιώσεις χωρίς χρονολογία αναφέρονται υπό των:
•ΑΕΘΛΙΟΥ (υιού του Αιόλου).
•ΠΕΛΙΟΥ
•ΑΥΓΕΙΟΥ
•ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ Α' των Θηβών. Και μέχρι του
•ΟΞΥΑΟΥ, απογόνου του Αιτωλού. Μετά σταμάτησαν να τελούνται, μέχρι την αναβίωση των αγώνων υπό του • ΙΦΙΤΟΥ, ο οποίος καθιέρωσε .... ΤΗΝ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΛΕΜΩΝ!!!
Από τότε, η μεγαλύτερη κατ' ουσίαν αναβίωση των αγώνων και η καθιέρωση τέλεσης τους κάθε 4 χρόνια, έγινε το
•776 πχ, όπου οι Ολυμπιακοί αγώνες από την ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ περιγραφή, περνούν στην
ΙΣΤΟΡΙΚΗ καταγραφή.., και το 776 πχ γίνεται βάση κι αρχή χρονολογιών της Ιστορίας.
385 μx. Απαγόρευση και βίαιη εγκατάλειψη τού ΙΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ της Ολυμπίας.
•1896 μ.x. ο υπέρμαχος της Ολυμπιακής Ιδέας Γάλλος Βαρώνος: ΠΕΤΡΟΣ ΝΤΕ ΚΟΥΜΠΕΡΤΕΝ μαζί με την πρώτη ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (1894) γράφουν την Σύγχρονη Ιστορία της Ολυμπιάδας, με σαφείς... μοντέρνες ιδιαιτερότητες έναντι της παλιάς όπως:
α) Ολυμπιακοί αγώνες στην ΑΘΗΝΑ και άλλες πόλεις ΟΧΙ στην ΟΛΥΜΠΙΑ!....
β) ΠΑΝ-ΚΟΣΜΙΟΙ ΟΧΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ..
γ) Καθολική τήρηση ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ ΛΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
δ) Ολυμπιακά ΠΑΓΧΝΙΛΙΑ ΟΧΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ε) ΧΡΗΜΑΤΤΓΕΣ ΟΧΙ ΣΤΕΦΑΝΙΤΕΣ

1 ΑΘΗΝΑΙ 1896
2 ΠΑΡΙΣΙΟΙ1900
3 ΑΓ. ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ 1904
ΑΘΗΝΑΙ (ανεπίσημοι) 1906
4 ΛΟΝΛΙΝΟΝ 1908
5 ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912
6 ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ (δεν διεξήχθησαν)
7 ΑΜΒΕΡΣΑ 1920

8 ΠΑΡΙΣΙΟΙ 1924
9 ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ 1928
10 ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1932
11 ΒΕΡΟΛΙΝΟΝ 1936
12 ΤΟΚΥΟΝ (δεν διεξήχθησαν)
13 ΛΟΝΛΙΝΟΝ (δεν διεξήχθησαν)
14 ΛΟΝΔΙΝΟΝ 1948
15 ΕΛΣΙΝΚΙ 1952
16 ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 1956
17 ΡΩΜΗ 1960
18 ΤΟΚΥΟΝ 1964
19 ΜΕΞΙΚΟΝ 1968
20 ΜΟΝΑΧΟΝ 1972
21 ΜΟΝΤΡΕΑΛ 1976
22 ΜΟΣΧΑ 1980
23 ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1984
24 ΣΕΟΥΛ 1988
25 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 1992
26 ΑΤΛΑΝΤΑ 1996
27 ΣΥΔΝΕΥ 2000
28 ΑΘΗΝΑΙ 2004
29 ΠΕΚΙΝΟΝ 2008






ΜΥΘΟ-ΓΣΤΟΡΙΚΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ
1.ΜΥΘΟΣ: ότι λέγεται δια στόματος - ομιλία, αγόρευσις εν τη Δημοσία συνελεύσει - ομιλία των ανθρώπων - Φήμη, αγγελία
2.ΙΣΤΟΡΙΑ: γνώσις ή μάθησις δια ερωτήσεων, ερεύνης ή εξετάσεως
3.ΘΕΟΣ : Θεώμαι = Θωρώ/Θέα = Θεωρία, όψις, κοίταγμα/ ΘΕΟΣ, Θεότης = η θεία φύσις, το Θείον, ο Θεωρών {από ψηλά).
4.ΓΑΙΑ: η σύζυγος του αστερόεντος ουρανού, με τον οποίο αποτελεί το αρχαιότατον Θείον ζεύγος
5.ΜΑΙΑ: Μία από τις επτά Πλειάδες, κόρη του 'Άτλαντος και της Πλειόνης, μητέρα του Ερμή από τον Δία, απαντάται συχνά ως : Μαία/ΜαιάςΜάι/ΜαΜαμάΜάνα/Μάτηρ/Μήτηρ/Μητέρα, κτλ... η πρώτη δασκάλα της... μητρικής γλώσσας, αλλά κι η προέλευση πολλών λέξεων σχετικών με την γνώση του λήμματος «Μ» Μ-άθη(τις/Μ-ήτις/Μ-νήμη/Μ-αντική/Μ-ηχανή κτλ...
6.ΟΝΤΑ: πράγματα υπάρχοντα, παρόντα, υπαρκτά....
7.ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ, πρόσωπον μετέχον των ιδιοτήτων αμφοτέρων των γενών. Υιός του ΕΡΜΗ καί της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ.
8.ΚΥΚΛΩΠΕΣ: {παραβολικός), ΚΥΚΛΩΨ - ΚΥΚΛΟΣ + Ψ (Π + Σ) = Πύρινος ενέργεια εις έσω χώρον. Δηλαδή όλο το σύμπαν = Κύκλ-ωπας, όπου διά μέσου ενός ματιού {οπής) στο μέτωπο {ουρανός) τροφοδοτεί συμπαντική ενέργεια στην Γη - Άρα οι κύκλωπες της Γης = Φωτισμένα όντα με υψηλή νοημοσύνη !!! ... - Το ένα μάτι που κακώς θεωρούμε πως είχαν, παραβολικώς είναι ότι και το .... τρίτο μάτι των απο-κρυφιστών!
9.ΠΓΑΝΤΕΣ: Παριστάνονται ως υιοί της Γαίας (γη - γενής) γονιμοποιημένοι από το αίμα του ευνουχισθέντος Ουρανού / περιφρουρητές του ΔΙΑ και των κεραυνών του. Αυτόχθονες = το αντίθετο και συνέχεια των Κυκλώπων (= αυτογενή όντα).
10.ΤΓΓΑΝΕΣ: Έξι αρσενικοί + έξι θηλυκοί Τιτάνες = η μετουσίωση των συμπαντικών ενεργειακών
δυνάμεων επί της γης. Δηλαδή: η σύνδεση των αοράτων δυνάμεων {Σύμπαν) και ορατών {Γη) !....ή αλλιώς, η παρουσία των Θεών επί της Γης.
ΙΙ.ΟΥΡΑΝΟΣ: Οι πρώτες μεταναστεύσεις των Ελλήνων έγιναν 20.000 χρόνια π.χ., όταν βασιλιάς των Ελευθερών ήταν ο Ουρανός. Οι Ελευθεραί είναι Μυθική πόλη που χτίστηκε και ξαναχτίστηκε πάρα πολλές φορές. - Σήμερα επίσημα λέγεται ΔΙΟΝ. - Στην Κίνα ο εκπολιτιστής Θεός-Βασιλιάς ουρανός έμεινε γνωστός με το όνομα Μάο, ...παραφθορά τού Μαίων η Μάνης (αναφέρεται στο Σπουδαίο Ιστορικό βιβλίο της Κίνας «ΤΣΓΝΓΚ ΤΣΙΑΝΓΚ»!). Η σημερινή πλατεία του ΠΕΚΙΝΟΥ, η λεγόμενη ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ, φέρει το όνομα τού εκπολιτιστή της ΚΙΝΑΣ Θεού-Αυτοκράτορα ΟΥΡΑΝΟΥ.
12.ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: 80.000-9.000 χρόνια π.χ., και ο Ησίοδος αναφέρει: Ο δε προμηθέας εξ ύδατος και γης ανθρώπους πλάσας, έδωκεν αυτούς πυρ λάθρα ΔΙΟΣ, (λάθρα = κρυφά, βλ. Λαθραία).
13.ΚΡΟΝΟΣ-ΧΡΟΝΟΣ: Άπειρη χρονική περίοδος δημιουργίας του Σύμπαντος, μέχρι της αναλαμπής των αστέρων, όπου δια της εκλάμψεως του Ολύμπου {συλλέκτη της Παν-κόσμιας ενέργειας), την συνέχεια ανέλαβε ο Θεός - Βασιλιάς ΔΙΑΣ.
14.ΡΕΑ: Αργότερα ταυτίστηκε με την ΚΥΒΕΛΗ + ΑΦΡΟΔΙΤΗ.
15.ΕΡΜΗΣ : ΕΡΩΣ + ΜΑΙΑ. Παραβολικώς, ο Ερμής - Άγγελος φέρει τας εντολάς αλλά και δώρα του Ολύμπου προς τον υποκείμενον κόσμον και προς τους επιχθονίους ανθρώπους. Δια της απλής
λογικής, αφετηρία του Ερμού νοείται ο Όλυμπος, από όπου ΕΡ = Ε-κπορεύεται η Ρ-οή και η μετάβασις αυτής, νοείται εις την ΜΑΙΑ = ορατή φύση αιωνίων δυνάμεων. Εκεί ευρίσκονται τα ΕΡ¬ΜΑΙΑ, δηλαδή όλα τα μη... ορατά ουράνια σώματα....τροφοδοτούμενα ΔΙΑ-ΕΡΜΟΥ, στην ΜΗ¬ΤΕΡΑ ορατή φύση. Τελικά ΕΡ+ΜΗτέρα = ΕΡ + ΜΗς.
16.ΖΕΥΣ, ΖΗΝ, ΖΗΝ-Ο-ΒΙΟΣ, και ΔΙΑΣ (εννοιολογικός) = ο μόνος άρχων, ο έχων εις την εξουσίαν του, ως δύναμις αρχής, τον αιθαλόεντα κεραυνόν και την βροντήν, δυνάμεις πυρός ηλιακών ενεργειών προς την Γη. Είναι ο εγγονός....(εγγύς - νους), Ουρανού και Γαίας.
17.ΟΛΥΜΠΟΣ: (Ο = χώρος, ΛΎΜΠΟΣ = λάμπων). Δηλαδή η αιθερική πυρο-πνοή όλων των Ηλίων-αστέρων του ουρανού όπου μόνον ΔΙΑ-ΜΕΣΟΥ του Ο-ΡΟΥΣ Ολύμπου εισέρχονται στην Γη, κατά τους ΔΙΑ-ΚΑΝΟΝ*Ίσμούς τού Άρχοντα ΔΙΑ.
18.ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Ο-λύμπιο αγώνα έδωσε ο Ο-λύμπιος ΔΙΑΣ εναντίον των Τιτανικών Αρνητικών Επι-ροών στην Γη, ώστε να αντικατασταθούν με την απορρόφηση των Θετικών Συμπαντικών ενεργειών από το Ο-λύμπιο στερέωμα του Ουρανού προς την γη, κι έτσι να γονιμοποιηθεί με το ουράνιο (ΘΕΙΟ) σπέρμα.
Όπως δε οι θνητοί δια της εργασίας (έργον...όσιον) παράγουν με ΑΓΩΝία κι άμιλλα (άμα-εκτός-ύλης) το έργο τους, έτσι κι ο ΘΕΟΣ εργαζόμενος δημιούργησε (έκτισε) με αγώνα κι αγάπη (άμιλλα) το Συμπαντικό του ΕΡΓΟ = τον Ο-ΛΥΜΠΙΟ ΚΟΣΜΟ.
19.ΟΥΣΙΑ: Περιουσία, το ιδικόν του, ύπαρξις, υπόστασις, πραγματικότης, το όντως είναι εν αντιθέσει προς το μη είναι. ΟΥΣΙΩΔΕΣ: δίκαιον, ιερόν κ.τ.λ.
20.ΙΔΑΙΟΣ: ΙΔΑΙΟΝ ΟΡΟΣ = Το βουνό πού γεννήθηκε ο ΔΙΑΣ στην ΚΡΗΤΗ (σήμερα λέγεται Ψηλορείτης.)
21.ΚΟΥΡΗ-ΤΕΣ = ΚΟΥΡΟΙ (Υιοί) = Αστέρες - Ήλιοι = ΚΑΤΩ ΡΕΟ-ντες = ΚΑΡΕΟΝΤΕΣ = κατερχόμενοι ενέργειαι από τον ουρανό στην Γη = ΚΟΥΡΗ-ΤΑΙ.
Γι'αυτό κατά τον Μύθο... μετά την γέννηση του ο ΔΙΑΣ ευθύς ετράφη από κουρήτες (κρήτες), με δυνάμεις κατερχομένας εξ...ουρανού, όπου μετά την κουροτροφήν, ανέλαμψαν.
22.ΗΡΑΚΛΗΣ: Στην Ελληνική ΜΥΘΟ-λογία, το όνομα ΗΡΑΚΛΗΣ = ΗΡΑΣ - ΚΛΕΟΣ, (και
ΚΛΕΟΣ= Δόξα-φήμη), υπήρξε τιμητικός τίτλος για φαινόμενα και πρόσωπα. Συναντούμε λοιπόν
τέσσερους Ηρακλείς:
α) Τον κουρήτα Ιδαίο ΗΡΑΚΛΗ τον Α', εμφάνιση ταυτόχρονη με τον ΔΙΑ, 25.000 χρόνια π.χ. β) Τον Βασιλιά των Αθηνών, νικητή των Ατλάντων, ΗΡΑΚΛΗ τον Β', 12.000 χρόνια π.χ. γ) Τον εποικιστή τών Ινδιών και της Μεσοποταμίας, ΗΡΑΚΛΗ τον Γ', 8.000 χρόνια π.χ. δ) Τον τελευταίο και γνωστότερο όλων Αλκείδη ΗΡΑΚΛΗ ο Δ' των Θηβών, του Αμφιτρύονος και της Αλκμήνης, και αδελφός του Ιφτκλέους, 3.200 χρόνια πχ, (εννοιολογικός = ήταν γυιός του ΑΙΑ, γι 'αυτό προσονομαζόταν καί Ημί-Θεός). Ο ΕΡΜΗΣ λοιπόν κατά εντολήν του Δία τοποθέτησε το μωρό Ηρακλή στην αγκαλιά της κοιμώμενης,ΗΡΑΣ έτσι ώστε το μωρό να συλλέξει με το βύζαγμα το ΚΛΕΟΣ, την δύναμη δηλαδή και την Δόξα-φήμη, της ΘΕΑΣ γυναίκας του. Η Ήρα ξυπνώντας συνειδητοποίησε την εξαπάτηση, και τράβηξε απότομα τον μαστό της..., γι'αυτό το εξερχόμενο γάλα της διασκορπίστηκε στο ουράνιο στερέωμα... κι έτσι εμφανίστηκε ο γνωστός ΓΑΛΑξίας
23.ΠΑΙΟΝΙΚΟΙ ΡΥΘΜΟΙ: Το τρίτο ρυθμικό γένος που αναγνωρίζουν ο Αριστοτέλης κι ο Αριστόξενος ήταν το ποινικό. 5/4, 5/8 κτλ.
24.ΚΟΤΙΝΟΣ: ο, η, αγρία ελαία (το δένδρων). Εξ αυτής άγναντο οι στέφανοι κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες (... τους νικώντας σταφανώσας κοτίνου στεφάνου).
25.ΑΓΡΙΕΛΙΑ: Αγρι-ελαία (αγρία ελαία, Λατ.: Oleaster). Το 2005μ.Χ., σε ομιλία της η προϊστάμενη της Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Κρήτης, Μαρία Βλαζάκη, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων επεσήμανε πως: στοιχεία από έρευνες δείχνουν ότι οι Κρήτες (Κουρήτες) ήδη από τη νεολιθική εποχή,
7.000 π.χ. απολάμβαναν μαγειρεμένο φαγητό από λαχανικά, με μεγάλη ποσότητα ελαιόλαδου!!! Και σήμερα ακόμη σώζονται δένδρα αγριελιάς στην Κρήτη 3.500 χρόνων.
26.ΚΛΥΜΕΝΟΣ: Ανανεώνοντας τους Ολυμπιακούς αγώνες, ίδρυσε βωμό προς τιμήν των πέντε Ιδαίων Κουρητών, και ειδικά του προ-γόνου του ΗΡΑΚΛΗ του Α', τον οποίο προσονόμασε: ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΝ λόγω της παρουσίασης του στην γέννηση του ΔΙΑ.
27.ΙΕΡΟΝ = ακμαίον, ισχυρόν, θείον, ναός, Ιερός τόπος (γενικώς), ιερόν της δίκης (=ιερά αρχή τού δικαίου), ιερόν πρόσωπον, ιερά πράγματα κτλ.
28.ΝΤΕ ΚΟΥΜΠΕΡΤΕΝ : Τον καιρό του αγώνα προς διάδοση και κατανόηση της ανάγκης για επανασύσταση των ολυμπιακών αγώνων, ώστε η ΗΘΙΚΗ, η ΑΜΙΛΛΑ κι η ΕΙΡΗΝΗ να ευδοκιμήσουν ξανά στην ανθρωπότητα, ο ΝΤΕ ΚΟΥΜΠΕΡΤΕΝ, σε διάφορες διαλέξεις του, έλεγε τα εξής: Ο βίος των λαών ανεστατώθη, και εν τη ταραχή των ως διά να προβάλλουν κάποιον αντιστάθμισμα εις τας υλικάς δυνάμεις, τας συσσωρευμένας ως τεράστια κυκλώπεια τείχη, αναζητούν όλα τα στοιχεία της ΗΘΙΚΗΣ δυνάμεως, ....τα ανά τον κόσμον....διεσπαρμένα (ΔΙΑ-ΣΠΑΡΜΕΝΑ ΟΛΥΜΠΙΑ).
29. ΠΡΩΤΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ :
α) ΠΕΤΡΟΣ ΝΤΕ ΚΟΥΜΠΕΡΤΕΝ - Γενικός Γραμματέας της 1ης Διεθνής Ολυμπιακής Επιτροπής
β) ΒΙΚΕΛΑΣ (ΕΛΛΑΣ) Πρόεδρος
γ) Στρατηγός ΜΠΟΥΤΟΒΣΚΥ (ΡΩΣΙΑ)
δ) Δρ.ΓΚΕΜΠΧΑΡΤ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ)
ε) ΓΚΟΥΤ ΓΙΑΡΚΟΒΣΚΥ (ΒΟΗΜΙΑ)
στ) ΚΕΜΕΝΥ (ΟΥΓΓΑΡΙΑ)
ζ) Στρατηγός ΜΠΛΑΚ (ΣΟΥΗΔΙΑ)
30.ΧΡΗΜΑΤΙΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΙΤΕΣ : Σε όλους τους ιερούς αθλητικούς αγώνες των Ελλήνων,
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ-ΙΣΘΜΙΑ-ΠΥΘΙΑ-ΝΕΜΕΑ κτλ, διεξάγονταν και καλλιτεχνικοί αγώνες! ... με τον
όρο: ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, ο οποίος βεβαίως είχε ευρύτερη έννοια από ότι σήμερα. Περιελάμβανε:
ΜΟΥΣΚΗ-ΠΟΙΗΣΗ-ΧΟΡΙΚΑ-ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ-Παραστάσεις ΔΙΘΥΡΑΜΒΩΝ, - ΠΥΡΡΙΧΙΕ ΔΡΑΜΑ
κ.α. Το βραβείο των καλιτεχνών ήταν δύο ειδών: αυτό που έπαιρναν οι ΣΤΕΦΑΝΙΤΕΣ (= Έπ-αθλον
ενός απλού στεφάνου), γι' αυτό και χαρακτηρίζονταν και ως ιεροί!!!, κι αυτά που έπαιρναν οι
χρηματίτες ήσαν αμοιβές με διάφορα πολύτιμα αντικείμενα ή χρήματα.
ΚΟΙΝΑ - ΜΥΘΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΤΟΓΧΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΚΙΝΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ : ΠΑΝ...(τραγοπόδαρος), Θεός της Φύσης, της βλάστησης, και της Μουσικής, εφεύρε την ΜΟΥΣΙΚΗ και τον ΑΥΛΟ...
ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ : ΝΙΟΥ ΚΟΥΑ επίσης εφεύρε την ΜΟΥΣΙΚΗ τον ΑΥΛΟ (Sheng)... την Μαντική, και δίδαξε στους ανθρώπους τον Γάμο. Ταυτιζόταν με την ΚΥΒΕΛΗ (Μεγάλη Μήτηρ, Μήτηρ θεών)... και με την ΡΕΑ.
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ 540-480 πχ: ο κόσμος είναι μια αρμονία του όντος και του μη όντος «Μία
αρμονία τεντωμένων και λασκαρισμένων χορδών λύρας».
Τα ίδια λόγια της ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ άκουσε κι ο ΒΟΥΔΑΣ από έναν δάσκαλο μουσικής
μιλώντας στον μαθητή του.... και του αφύπνησε την μέση οδό:

«Αν η χορδή είναι τεντωμένη θα σπάσει. Αν είναι χαλαρή δεν θα παίζει»
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ : Κανένα (ον) δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απ' το μη (ον). - ο πόλεμος μας συνέχει
όλους - Η δικαιοσύνη είναι έριδα. Μ' αυτήν όλα γεννιούνται, κι χάνονται....
ΛΑΟ ΤΣΕ ; Το (ον) και το μη (ον) αλληλοδημιουργούνται.
Τα ΜΑΘΗΜΑτικά για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ και την ΑΡΧΑΙΑ ΚΙΝΑ ήταν το ΚΥΡΙΟ... ΜΑΘΗΜΑ. Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (ο Σάμιος) φιλόσοφος, μαθηματικός, θεολόγος και φυσικός, γεννήθηκε ίσως και την ίδια χρονιά με τον ΛΑΟ-ΤΣΕ, το 570 π.χ. Και οι δυο τους βάσισαν την θεωρία τους στην σημασία των αριθμών και της αρμονίας! Ποια ΕΞΩ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ συνέδεε τους δύο φιλοσόφους; Λογικά μόνον Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και οι παραδόσεις των λαών των, οι οποίες έδιναν μεγάλη σημασία στις σχέσεις ΚΟΓΝΩΝΙΑΣ και ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟΥ.
Ο «ΚΟG FU TZU» (Κομφούκιος): Κινέζος εθνικοφτλόσοφος γεννήθηκε το: 551-479 π.χ....(123 χρόνια πριν τον ΠΛΑΤΩΝΑ). Κορύφωσε την Κινεζική σκέψη (εξέλιξη τού ΤΑΟΙΣΜΟΥ), και το φιλοσοφικό του σύστημα υιοθετήθηκε από το ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΕΘΝΟΣ για 2.000 χρόνια !!!, κι εδώ είναι που στάθηκε τυχερή η κομφουκιανική σκέψη, σε αντίθεση με την Πλατωνική.
ΣΟΛΩΝ (639-559 π.χ): Θα μάθεις να κυβερνάς, μόνο αν μάθεις να κυβερνιέσαι.
ΛΑΟ ΤΣΕ: Ο σοφός που θέλει να κυβερνήσει τον Λαό, στέκει χαμηλότερα απ' αυτόν..., κι αν θέλει
να ηγηθεί στέκει τελευταίος , κι έτσι μιλάει...στο λαό του!....
ΠΛΑΤΩΝ (427-348 π.χ.): Ο ανώτερος πρέπει να κυβερνά... κι ο κατώτερος να κυβερνιέται.
ΛΑΟ ΤΣΕ: Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι ο δάσκαλος του ανολοκλήρωτου. Ο ανολοκλήρωτος
είναι η φροντίδα του ολοκληρωμένου.
Ο αριθμός 5 είναι ο πρώτος που έγινε σύμβολο κι η ζωή ρυθμίστηκε γύρω από αυτόν:
-5 τα βασικά φωνήεντα όλων των γλωσσών του κόσμου: Α-Ε-Ι-Ο-ϋ.
-5 οι μουσικές νότες (πεντατονική Μουσική κλίμακα), της Αρχαίας Δωδώνης μέχρι και σήμερα.... {ΗΠΕΙΡΟΣ)
-Το ίδιο πεντατονικό μουσικό σύστημα (ιδίωμα) ισχύει για την εθνική μουσική
ολόκληρης της ΚΙΝΑΣ....χιλιάδες χρόνια έως και σήμερα
ΜΑΤΖΟΡΕ = C τόνος D τόνος Ε τριμητόνιο G τόνος Α τριμητόνιο 'C'. ΜΙΝΟΡΕ = Α τριμητόνιο Ο τόνος Ό τόνος Ε τριμητόνιο Ο τόνος Ά'.
-5 οι ιερές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας
-5 οι μαχητές τού καλού στην χώρα του ΤΑΟ (ΤΗΑΟ - ΘΕΟ). Ο καθένας τους είναι φύλακας και
κάτοχος ενός απ' τα 5 δυνατά στοιχεία της φύσης:
α) ΠΟΥΝ = του νερού β) ΓΙ = του μετάλλου
γ) ΑΑ1 = του ξύλου δ) ΤΣΙ = της φωτιάς
ε) ΤΣΟΥΝ = της γης
-5 ΗΠΕΙΡΟΙ της Γης
ΚΟΙΝΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΜΥΘΙΚΩΝ ΠΡΩΣΟΠΩΝ :

ΜΑΙΩΝ/ΜΑΝΗΣ/ΟΥΡΑΝΟΣ = ΤΣΑΝΓΚ ΤΙ/ ΜΑΟ (ΜΑΙΩΝ) ΑΦΡΟΔΙΤΗ/ΚΥΒΕΛΗ/ΡΕΑ/ΓΑΙΑ/ΜΑΙΑ - ΒΑΓΚ ΜΟΥ
ΚΡΟΝΟΣ = ΣΟΑΓΚ ΤΙ ΕΡΜΗΣ = ΦΟΥ XI ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ = ΣΕΝ ΜΟΥΓΚ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ - Ιωάν. Δ. Πασσάς
-Ο ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Παν.Μαρίνης
-Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - Παντ. Κ. Ιωαννίδη
-ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ - Henry G. Liddell - Robert Scott
-ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ –I. Σταματάκου
-ΝΕΟ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ – Αθαν. Αγγελόπουλου
-ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΙΣ ΘΕΟΓΟΝΙΑΣ ΗΣΙΟΔΟΥ - Σημαιοφόρος Ανάστ. Θεολόγος
-ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΧΡΟΝΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
- Ιωαν. Θ.Χαραλαμπόπουλος
-ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ - Γρηγόρης Ζώρζος
-ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ - Παντελή Κ. Ιωαννίδη
-ΗΠΕΙΡΟΣ Η ΓΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΡΩΣΕ ΣΤΟ 5 - Γιώργου Λεκάκη
-ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - Δ.Δ. Λιακόπουλος
-ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ - Σόλωνα Μιχαηλίδη
-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ – KARL NEF
-ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ –M.L. West
-Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – Theodore Reinach
-ΑΚΡΟΑΣΙΣ : Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ - Hans Keyser
-Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ -Annie Belis
-ΟΤΑΝ Η ΓΗ ΩΟΤΟΚΟΥΣΕ....ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΔΙΑΣ -Μαρία Σ. Στούπη
-ΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ: ΚΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ - Ou Jian Ping (Κεφάλαιον σελ. 177 του βιβλίου: ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ του Άλκη Ράφτη, και Άννας
Λάζου.)
-ΛΑΟ ΤΣΕ : ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΓΝΓΚ - Απόδοση : Σάκης Τότλης
-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΓΝΕΖΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ - Δημήτρη Βελισσαρόπουλου
-ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ Lee Tsou Wang (Απόδοση: Μάριος Βερέττας )

Ύμνος στους Ολυμπιακούς της Κίνας - Hymn to the Chinese Olympic Games Lyrics and Music by Evaggelos Papageorgiou

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Ω Κρηταγενή Ιδαίε Ηρακλή
με τέσσερα αδέλφια, τους Κουρήτες
Παιωναίο, Ίδα, Ιάσιο κι Επιμήδη
τόπο ιερό ιδρύσατε
δυτικά της Πίσας την πηγή.
Υπέρτατος σκοπός ψυχής εκεί
για πάντα θ' αναβλύζει
την άγια συμμετρία του Ολύμπου,
κινητήρια δύναμη έρωτος εξ ουρανού.
Κι έμεινε συνήθεια πια σ' εμάς εδώ
να δίνουν χέρια θεοί κι άνθρωποι αγωνιζόμενοι
ζυμώνοντας Πνεύμα Αθάνατο, το Ολυμπιακό,
να σμίγει δόξα θνητών κι αθανάτων όταν ο νικητής ορθώνεται με κότινο αγριελιάς.
Ω 'σεις αθλητές, που δράττετε σκυτάλη τρανή,
η ψυχή σας σε Ολύμπια δώματα κατοικεί.
Αιώνιας μάνας θεάς γεννήματα είσθε.
Την ώρα των αγώνων, ΔΟΞΑ ΑΘΑΝΑΤΗ στέκει εκεί κοντά,
ω σαν την Καλλιπάτειρα, περήφανη σας βλέπει.
Κι όλους παιδιά της σας θωρρεί κι όλους σας καμαρώνει.
Εδώ στην πανάρχαια Κίνα.


HYMN TO THE CHINESE OLYMPIC GAMESO Idaean Heracles, born in Crete,
With your four brothers the Kouretes
Paionaios, Idas, Iasios and Epimedes,
you founded a holy place
to the west of Pisa's spring.
There the supreme target of the soul
will ever pour out
The holy symmetry of Olympus,
the moving force of Eros from heaven.
And it became the custom for us here
for gods and people to join hands in competition,
moulding the Immortal Olympic Spirit,
that the glory of mortals and immortals might mingle
when the victor stands tall with the crown of wild olive.
O athletes, you who grasp a mighty baton,
your souls dwell in the palaces of Olympus.
You are the offspring of an eternal mother goddess.
At the time of the Games, UNDYING GLORY stands nearby,
and like Kallipateira she looks on you with pride.
She recognizes you all as her children and glories in you.
Here in ancient China.

(Translation: Alfred Vincent)

EVAGGELOS PAPAGEORGIOU - Artist, Composer & Musicologist

Evaggelos Papageorgiou is no stranger to musicology; the study of historical forms and techniques of musical performance through the ages. He is both an instrumentalist and composer with his predominant interest being the historical roots and influence of Hellenic music and theatre performance beginning with the ancient Greeks through to the present day.
Through the Australian Hellenic Educational Progressive Association (AHEPA), Vangelis collects, records and notates oral performances of traditional Greek songs and performances as recalled by relatively new (but now older) Greek immigrants to Australia.
It is a well accepted fact that the cultural, institutional and intellectual innovations of the ancient Greeks provided the impetus for the successive philosophical and scientific revolutions of the Western world.
If one considers the expanse of time from the Ancient Greeks to the present - some two and a half thousand years - and the vast amount of scholarly work on any single (ancient) Greek philosopher (Plato for example) available today, it is readily discovered that it requires a critical and flexible mind and method to dispose of a mass of detail to focus on singular facts that would shed new light on ancient forms and bring then to life in a contemporary context.
The actual practices of the ancients as opposed to the stereotypical inventions of the Baroque composers would be a case in point. The (baroque) style has nothing to with 'Greekness' per se. On the other hand the subject matter - say Handel’s' Xerxes or Alceste take their origins in Greek myth but the musical ornamentation, methods and instrumentation do not. Such were inventions and styles contemporary with the times - the middle of the 17th century.
By this time what was once a concatenation of successive musical intervals - referred to these days as 'modes', had merged into the singular more versatile and flexible 'diatonic' scale that dominates almost all forms of contemporary western music.
Vangelis points out that modern systems of notation work well for orchestras of the modern type and uses such himself in the notation of ancient songs but it is a different universe between an orchestral work with modern instruments and the sounds and 'modes' of a tune created in ancient times.
There is the further difficulty in that 99.99% of all music performance past and present is not under the eyes or ears of academics but heard and performed oblivious to the prying of yet to be born fans and critics. What the present day westerner would refer to as 'folk' music - or 'demotic' - to the occasional musicologist, consist of improvisations coloured and overlayed by ornamentations.
The performance is only available to those who were there at the time. Such are not amenable to unambiguous musical statements in written form as the complexities are dictated by the personalities and abilities of the performers alone at that time and that time only. This may be endless fun for the musician but a nightmare for the serious musicologist.

By way of a contemporary example, almost everybody has heard of ‘The Blues' and can recognize the form aurally. What they cannot recognize is the impetus that moves a simple tune forward that registers permanently in the listeners’ brain. It is not so much the 'tune' or the melody but the ornamentation that goes along with it. A 'bend' there, a 'twang' over there, notes too long, words too short etc. Likewise the study of almost all demotic or 'folk' practices whether Ancient Greek or traditional 'blues'. Between any two notes there is infinitude of notes that do not correspond with those of the scale. In other words it is the microtones between the notes that make the music 'musical' to the ear. It is the ornamentation that makes the music move.
This does not sit well with the arts of contemporary orchestral composition and practice. The musician in the habit of improvising does not like being told what, when or how to play (unless you're an idiot from the Conservatorium)
It is this problem that Vangelis and any other composer mixing traditional folk instruments with the modern have to countervail in some way.
Evaggelos expresses his present mission with a philosophical feel: "to blend the traditional with the modern and to marry emotion and inheritance is the most challenging path for me"
In partnership with Australian Hellenic Educational Progressive Association (AHEPA), Evaggelos inspires leads and conducts a popular choir.
Its members perform traditional and modern compositions influenced by the Greek musical heritage. The choir gets to be busy with engagements around Christmas, performing in many community venues. They are very welcome guests in many aged care and nursing homes.
This community service is his way of keeping the traditional oral heritage through the choir as Evaggelos vehicle he presents and blends his heritage with the present modern expression
Vangelis also advises Pegasus Association members on their Greek musicological inheritance.

"With both community groups I am an unpaid artist, composer, conductor and musicologist in residence"

Κατερίνα Καριζώνη - Τσάι με τον Καβάφη άρθρο του Φίλιππου Φιλίππου

Στο αστυνομικής υφής μυθιστόρημα της Κατερίνας Καριζώνη Βαλς στην ομίχλη, που εκδόθηκε το 2001, ήταν φανερή η αφηγηματική της ικανότητα και η ευχέρειά της να πλάθει αληθοφανείς χαρακτήρες. Το νέο μυθιστόρημα της εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενης συγγραφέως, το υπό τον τίτλο Τσάι με τον Καβάφη, έχει λιγότερα αστυνομικά στοιχεία - προφανώς, με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας θέλησε να ανοιχτεί σ' ένα ευρύτερο κοινό -, ωστόσο αρχίζει μ' ένα έγκλημα. Στον κήπο του σπιτιού του άγγλου προξένου στην Αλεξάνδρεια βρίσκεται νεκρός, πιθανότατα δηλητηριασμένος, ο γεωπόνος Τζώρτζ Σαββέτας, ένας δραστήριος επιστήμονας που έχει ανακαλύψει μια καινούργια ποικιλία βαμβακιού. Και τότε αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της πλοκής που οδηγεί σε απρόσμενες και επικίνδυνες καταστάσεις. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον Μάιο του 1931 φθάνει στην Αίγυπτο με μετάθεση ο Χάρης Δέρβας, επιθεωρητής της Εθνικής Τράπεζας. Εγκαθίσταται στην Αλεξάνδρεια και αναλαμβάνει το υποκατάστημα της τράπεζας. Ευθύς εξαρχής γνωρίζει και ερωτεύεται τη γοητευτική Έμιλυ, κόρη του γεωπόνου και εφευρέτη, η οποία είναι αρραβωνιασμένη με έναν σκοτεινό τύπο, έναν Άγγλο, αναμεμειγμένο στο εμπόριο του βαμβακιού. Όταν ο πατέρας της κοπέλας πεθαίνει ψιθυρίζοντας μια ακατανόητη φράση («Το κουτί με τις σφήγκες»), που αποτελεί αίνιγμα για τους αυτήκοους μάρτυρες και πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί ώστε να λυθεί το μυστήριο του θανάτου του, ο ήρωας-αφηγητής δεν γνωρίζει ότι έχει εμπλακεί σε μια σκοτεινή υπόθεση οικονομικών συμφερόντων, που σχετίζεται με το αιγυπτιακό βαμβάκι.
Με φόντο την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια την εποχή που φθείρεται και φθίνει, η Καριζώνη δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ερωτικό και συνάμα κοινωνικό μυθιστόρημα, με στέρεους ήρωες που περιπλανώνται στην πόλη, κουβαλώντας τις ενοχές, τις αδυναμίες, τα μίση και τα πάθη τους. Μαζί με αυτούς πανταχού παρών είναι και ο Κωνσταντίνος Καβάφης, που πρωτοπαρουσιάζεται στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου ως «ένας γηραιός άντρας με γυαλιστερά μαλλιά και στρογγυλά γυαλιά». Ο Καβάφης κλείνει το μυθιστόρημα, τον βλέπουμε καλοντυμένο και αγέρωχο, αλλά και καταβεβλημένο, λόγω της αρρώστιας του, να πίνει τσάι γιασεμιού μέσα στο πλοίο με προορισμό τον Πειραιά. Όπως συμβαίνει και στο ποιητικό έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού, έτσι και στο βιβλίο της Καριζώνη πρωταγωνιστεί η Αλεξάνδρεια, μια πόλη σαγηνευτική, μυστηριώδης και αινιγματική. H συγγραφέας δίκην ξεναγού πιάνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον πηγαίνει σε βίλες και αρχοντικά, στο παζάρι και στις φτωχογειτονιές των φελάχων, στις λέσχες, στα ζαχαροπλαστεία, στα ιπποδρόμια και στα καζίνα των ξένων, σε πορνεία και σε οάσεις. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου υπάρχουν χρώματα (λουλουδιών, δέντρων, πουλιών), ήχοι (αυτοκινήτων, αλόγων, μικροπωλητών) και μυρωδιές (από μπαχαρικά, κοπριά καμήλας, άνθη μυρτιάς, αραβικά φαγητά), αλλά και μάγοι και θαυματοποιοί και μάντεις, μα και απόηχοι από τα παραμύθια της Χαλιμάς, παρμένα από τις Χίλιες και μία νύχτες. Επίσης, διάσπαρτα στο βιβλίο υπάρχουν τα όνειρα και οι φαντασιώσεις του ήρωα, που δεν ξέρεις αν πρόκειται για πράγματα που όντως συνέβησαν ή αποτελούν κι αυτά παραισθήσεις του ερωτευμένου τραπεζικού.

Κατερίνα Καριζώνη - Βιογραφικό Σημείωμα

Η Κατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των οικονομικών επιστημών του Α.Π.Θ. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές : Πρωτοβρόχια, 1969, ιδ. έκδοση Διαστάσεις , 1972, ιδ.ε. Πινόκιο, 1975.ι.ε. Αναπάντεχο Καλοκαίρι. 1978. εκδ. Εγνατία Τσάι και Μυθολογία. 1985. εκδ.Νέας Πορείας Πανσέληνος στην οδό Φράγκων, 1990, εκδ.Ενευκτηρίου, Τα παγώνια της μονής Βλατάδων. 1993. ι.ε. Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470, 2001 εκδ. Ινδικτος, Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη θεσσαλονίκη, 2006 εκδ. Ερωδιός. Ασχολήθηκε με την παιδική λογοτεχνία. Παιδικά βιβλία της : Χίλιες και μια νύχτες των Βαλκανίων, 1989 (Α βραβείο κύκλου παιδικού βιβλίου 1991), εκδ.ΕρμήςΟ Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια. 1990. εκδ.Ερμής. Η δίκη των παραμυθιών, 1991, εκδ. Ερμής Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο, 1993. εκδ. Ερμής. Παραμύθια από τις όπερες. 1997. εκδ. Ερμής Το ταξίδι των παραμυθιών, 1998, εκδ.Κέδρος, Μια φορά κι έναν καιρό σ'ένα ξέφωτο του δάσους, το 2005. ο Μαγικός Αυλός το 2005 από το Μέγαρο Μουσικής. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε το 1997 το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ο άγγελος μου ήταν έκπτωτος» . το 2001 το μυθιστόρημα « Βαλς στην ομίχλη» , το 2004 το μυθιστόρημα «Τσάι με τον Καβάφη» και το 2006 το «Μεγάλο Αλγέρι».Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά με κριτικές βιβλίου, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα-Κείμενα και ποιήματα της μεταφράστηκαν στις βαλκανικές γλώσσες . στα γαλλικά. στα αγγλικά, στα γερμανικά και στα πολωνικά.

Αλεξανδρινή μου Υπατία (άνοιξη του 416 μ.Χ.) Ποίημα του Ιωάννη Σ. Μποζίκη

Τι αντιθέσεις, τι ειρωνεία Αλεξανδρινή μου Υπατία!
Τι τραγική κατάντια στις γνώσεις σου ενάντια!
Στο όνομα του Ναζωραίου θυσίασαν τη σύνεση του ωραίου
κι έθαψαν μαζί σου τα ιδεώδη της ψυχής σου.
Μεγάλη Υπατία, σώφρων, ενάρετη.
Σκοπός σου οι γνώσεις, το δίκιο, η αρετή.
Με το θάνατο σου η ανθρωπότης πήρε τον κάτω δρόμο,
Τρόμος και σκοταδισμός σκέπασε όλο τον κόσμο.
Πάσχα των Χριστιανών, Πάσχα μοιραίο.
Φανατικοί κι αμόρφωτοι καλόγεροι
κάνουν το έγκλημα το φρικαλέο.
Στη θέση Καισαρεία,
παρά των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
απάνω σου ξεχύθηκαν οι αθεόφοβοι κι αγριεμένοι.
Αχ, στοργική και Δελφική μου Υπατία!
Με τι ζήλο και για ποια αμαρτία
σε χτύπησαν με πέτρες, σίδερα και ξύλα
κι έγδαραν τη σάρκα σου με κοφτερά κοχύλια;
Τι αντιθέσεις, τι ειρωνεία της Ιστορίας!
Οι χριστιανοί, τώρα διώκτες της κάθε παλαιάς θρησκείας
πήραν εκδίκηση με αίμα, εξευτελίζοντας
το πάνσοφό σου πνεύμα.
Με τι ζοφερό μίσος, περιφέρανε τα διαλυμένα μέλη σου
κι ανάψανε φωτιά να κάψουν το σεπτό κορμί σου;
Πού βρήκανε οι βάρβαροι την όρεξη
μες στη Μεγάλη Εβδομάδα
και στήσανε χορό μπροστά στις στάχτες όλοι αράδα;
Κι ας κατατάχτηκε στων Αγίων τη χορεία
ο Κύριλλος, καμαρωμένος,
πάντα στο βαθύ τίποτα της αβύσσου θα είναι ξεχασμένος.
Κι ας σκορπίσανε τις στάχτες σου στους τέσσερους ανέμους,
το πνεύμα σου το ελληνικό θα μας κρατάει πάντα ενωμένους.
Προδομένη και τραγική μου Υπατία!
Δεν ήσουν μάγισσα, ούτε του σατανά η θυγατέρα.
Ήσουν η θράκα, η ζεστή, η τελευταία των Ελλήνων η μητέρα.
Ήσουν μια αχτίδα από τον ήλιο, που λάμπει εκεί πέρα,
ήσουν η Ελλάδα της αρχαιότητας, η Ελλάδα, που θα γυρίσει κάποια μέρα.


Α' ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ 2005
ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Οι Πέντε Δακτύλιοι - Ποίημα της Μερσίνας Ντζιαφέρη

Πέντε δακτύλιοι κυκλικοί
στόλιζαν τη γιορτή σου.
Το δύο χιλιάδες τέσσερα
που ήμουνα και ' γω μαζί σου.

Ελλάδα πάλι θ'άθελα
να'ναι η γιορτή δική σου,
να στήσω πάλι το χορό
να τραγουδώ μαζί σου.

Κι 'αν άλλοι με ρωτούσανε
εγώ δεν θ' απαντούσα,
όμως θα κοίταζα ψηλά
και όλο θα γελούσα.

Στραμμένη προς τον ουρανό
θα κοίταζαν και οι ίδιοι,
όλοι μαζί θα βλέπαμε
πως σχηματίζονται οι δακτύλιοι


Μερσίνα Ντζιαφέρη
Σύδνεϋ 1/5/2008

Το Λάμα μου

adopt your own virtual pet!

Ένας κοσμολογικός μύθος από την εισαγωγή της Ελεωνόρας Σκουτέρη -Διδασκάλου στο βιβλίο Γυναίκες του Ήλιου

Οι Καρράρου διηγούνται πως στην Πρώτη Αρχή, όταν η γη ήταν σκοτεινή και σιωπηλή και τίποτε δεν σάλευε πάνω στη στείρα της επι¬φάνεια, σε μια Βαθιά σπηλιά του τόπου που μετά τον είπαν Νουλλάρμπορ, κοιμόταν μια πανέμορφη γυναίκα, η Ήλιος. Τότε ο Μεγάλος Πατέρας, το παντοδύναμο Πνεύμα Μπαϊάμι, που αλλού τον λένε Μπούντζιι αλλού Ντουρράμουλαν, την ξύπνησε απαλά και της είπε να Βγει απ' τη σπηλιά της και να δώσει ζωή στο Σύμπαν. Η Μητέρα Ήλιος άνοιξε τα μάτια της και το σκοτάδι χάθηκε πάνω από τη γη. Ανάσανε σαν αεράκι κι όλα γύρω ρίγησαν και ζωντάνεψαν. Η Μητέρα Ήλιος ξεκίνησε το Μεγάλο Ταξίδι. Διέσχισε τη σιείρα γη από ανατολή σε δύση κι από βορρά σε νότο κι απ' όπου περνούσε οι γλυκές της ακτίνες άγγιζαν το χώμα και φύτρωναν χόρτα, θάμνοι και δέντρα κι όλα βλάσταιναν. Στις βαθιές σπηλιές της γης η Ήλιος βρήκε πλάσματα να κοιμούνται από πάντα κι αυτά, όπως εκείνη, και τα ξύπνησε. Κέντρισε τη ζωή σε κάθε είδους έντομο και πετούμενο και τους είπε να απλωθούν στα χόρτα και στα δέντρα. Μετά ξύπνησε τα φίδια, τις σαύρες και τα άλλα ερπετά και βγήκαν κι αυτά απ' τις φωλιές τους και σύρθηκαν πάνω στη γη. Πίσω τους άρχισαν να ρέουν ποτάμια και στα πλούσια νερά τους ζωντάνεψαν όλα τα πλάσματα της υδάτινης ζωής. Τελευταία κάλεσε τα ζώα, τα μαρσιποφόρα και τα άλλα ζωντανά να κάνουν κατοικία τους τη γη. Η Μητέρα Ήλιος δίδαξε σε όλα τα πλάσματα ότι οι μέρες θα αλλάζουν κάθε τόσο και θα γίνονται από ξερές υγρές και από κρύες ζεστές, κι έτσι δημιούργησε τις εποχές. Μια μέρα, εκεί που τα ζώα, τα έντομα και τα πουλιά και τα άλλα ζωντανά την κοίταζαν, η Ήλιος υψώθηκε και ταξίδεψε μακριά στον ουρανό προς τη δύση, κι εκεί όπου ο ουρανός έγινε κατακόκκινος, βυθίστηκε και χάθηκε και πάνω στη γη έπεσε πάλι βαθύ σκοτάδι. Τα ζωντανά ξαφνιάστηκαν και κούρνιασαν όλα μαζί φοβισμένα. Όμως σε λίγο ο ουρανός άρχισε να αχνοφέγγει στον ορίζοντα κι η Ήλιος ξεπρόβαλε στην ανατολή χαμογελώντας. Έτσι με το ουράνιο ταξίδι της η Μητέρα Ήλιος χάρισε τον χρόνο της ζωής και τον χρόνο της ανάπαυσης σε όλα τα ζωντανά.
Όσο για το πώς έγιναν από την Ήλιο οι γυναίκες, λένε πως είχαν περάσει χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια του Ονειρόχρονου και τα ζώα πεθύμησαν την Ήλιο κι αυτή τότε αποφάσισε να επιστρέψει στη γη και να χαρίσει στο καθένα ό,τι ζητούσε: το καγκουρό ήθελε να τρέχει σα να πετά, η φώκια να σχίζει το νερό, η σαύρα ήθελε φτερά κι ο πλατύποδας κάτι απ' όλα. Μετά η Ήλιος, η Γυί, ανέβηκε στον ουρανό όπου κοιμόταν ο Άντρας που ήταν μόνος και που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο της πλάσμα. Έβαλε τότε όλες της τις δυνάμεις σ' ένα λουλούδι κι όταν ο Άντρας ξύπνησε και μαζεύτηκαν όλα τα ζώα να τον καλωσορίσουν, το λουλούδι μεταμορφώθηκε μπροστά στα μάτια τους κι έγινε γυναίκα. Έτσι όλα πήραν τη θέση τους στο Μεγάλο Σχέδιο του Κόσμου.
Στον Ονειρόχρονο το τότε και τώρα, το επέκεινα και το εδώ, η ανατολή και η δύση, οι δημιουργοί και τα δημιουργήματα τους, οι θεοί και τα ζωντανά του ουρανού, της γης και των υδάτων, οι άνθρωποι και τα ζώα, οι άντρες και οι γυναίκες υπάρχουν επειδή το ένα παίρνει ζωή από το άλλο, επειδή το κάθε ένα δίνει νόημα σε όλα τα άλλα.

Σύντομη ιστορική ανασκόπηση από την Γιώτα Κριλή

Γυναίκες του Ήλιου

Η εγκαθίδρυση της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Αυστραλία, στηρίχθηκε στο ιδεατό υπόβαθρο του Terra Nullius, βάση του οποίου η νέο-ανακαλυφθείσα χώρα, χαρακτηρίστηκε ως «γη ακατοίκητη», θεωρία που τέθηκε σε εφαρμογή και βασίστηκε στις εντυπώσεις που είχε αποκομίσει ο Sir Joseph Banks από το ταξίδι του με τον Captain Cook το 1770. Ο Banks παρατήρησε, ότι οι παράλιες περιοχές ήταν αραιοκατοικημένες από μικρές ομάδες ιθαγενών, που ζούσαν αποκλειστικά από το ψάρεμα και το κυνήγι – κι όχι από τη γεωργία. Μην έχοντας συναντήσει καλλιεργημένες εκτάσεις στα παράλια, υπέθεσε ότι δε θα υπήρχαν ούτε και στο εσωτερικό της ηπείρου συνεπώς δε θα υφίσταντο συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης. Έτσι οδηγήθηκε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι η χώρα ήταν επί το πλείστο «ακατοίκητη» .
Βέβαια το 1788, οι πρώτοι άποικοι διαπίστωσαν ότι η χώρα ήταν κατοικημένη, αλλά λόγω των συμφερόντων που προέκυπταν, προτίμησαν να αψηφήσουν την αλήθεια, θεμελιώνοντας την αποικία παράνομα εις βάρος των ιθαγενών. Υπολογίζεται ότι την εποχή της εισβολής στην αυστραλιανή ήπειρο, κατοικούσαν περισσότερες από 500 φυλές γηγενών με διαφορετικές γλώσσες και κρατικές δικαιοδοσίες. Ήταν ολοφάνερο, ότι το Terra Nullius δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση για δύο λόγους. Αφ’ ενός, διευκόλυνε την προσάρτηση της χώρας στην Βρετανική Αυτοκρατορία και αφ’ ετέρου απάλλασσε τους αποικιοκράτες από την υποχρέωση για διαπραγματεύσεις κι αποζημιώσεις για την καταπάτηση γης των ιθαγενών.
Περαιτέρω, καθώς είναι γνωστό, τον περασμένο αιώνα τα εδαφικά συμφέροντα των αποικιοκρατών επεξηγούντο κι ενθαρρύνονταν και από τη θεωρία του κοινωνικού Δαρβινισμού που προϋπέθετε την εξέλιξη των κοινωνιών από πρωτόγονες σε σύγχρονες. Κατ’ αυτήν, η εκτόπιση κι ο αφανισμός των «πρωτόγονων» λαών, υπό την κυριαρχία κάποιων δήθεν ανώτερων πολιτισμών, θεωρούνταν αναπόφευκτα. Το γεγονός του αποδεκατισμού του ντόπιου πληθυσμού από τις βιαιοπραγίες και τις ασθένειες που εισήγαγαν στη χώρα οι αποικιοκράτες έγινε αποδεχτό ως μία ακόμη έκφανση του λεγόμενου φυσικού νόμου της επιβίωσης του ικανότερου, «survival of the fittest». Σήμερα υπολογίζεται ότι τα πρώτα εκατό χρόνια ο πληθυσμός των ιθαγενών της Αυστραλίας μειώθηκε από 750,000 στις 50,000 , ενώ οι γηγενείς της Τασμανίας εξοντώθηκαν σχεδόν εντελώς.
Αρχικά και μέχρι το 1822, οι βασιλικές διαταγές προς κάθε κυβερνήτη της Αυστραλίας, προέτρεπαν την καλλιέργεια φιλικών σχέσεων. Εν τω μεταξύ οι ιθαγενείς, που στην αρχή θεώρησαν την παρουσία των λευκών ως περαστική και προσωρινή, όταν αντιλήφθηκαν το μακροπρόθεσμο της εγκατάστασής τους, έκαναν προσπάθειες να συνυπάρξουν, εφαρμόζοντας την παραδοσιακή τους τακτική της συναλλαγής μέσω ανταπόδοσης. Συνηθισμένοι στην νομαδική ζωή και στην κοινή χρήση αγαθών αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη συσσώρευση ιδιωτικής περιουσίας και την ιδιοτελή συμπεριφορά των αποίκων. Με την πάροδο του χρόνου κατάλαβαν ότι η συνύπαρξή τους με τους αποικιοκράτες θα ήταν εφικτή μόνο με το δικό τους υποβιβασμό σε υπηρέτες.
Παρόλα αυτά, ο ίδιος ο Captain Cook, αν και παρέβηκε τις επίσημες οδηγίες της αποστολής του διακηρύσσοντας την ήδη κατοικημένη Ανατολική Αυστραλία κτήση του βασιλέως Γεωργίου Γ’ χωρίς τη συγκατάθεση των ιθαγενών, τους περιγράφει στο ημερολόγιο του ως αξιοπρεπείς ανθρώπους:

«Μπορεί να δίνουν σε μερικούς την εντύπωση ότι είναι οι πιο άθλιοι άνθρωποι στον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από τους Ευρωπαίους. Είναι επαρκείς, διότι τους είναι εντελώς άγνωστα τα πλεοναστικά και βασικά αγαθά, όπως και η χρήση τους, που τόσο πολύ επιδιώκονται στην Ευρώπη. Ζουν ήρεμα και δεν γνωρίζουν την ανισότητα. Προμηθεύονται όλα τα απαραίτητα από τη γη και τη θάλασσα, δεν επιθυμούν μεγαλοπρεπή σπίτια… απολαμβάνουν ένα ζεστό, όμορφο κλίμα και τον καθαρό αέρα. Έχουν ελάχιστη ανάγκη από ενδύματα και ο τρόπος ζωής τους φαίνεται πολύ λογικός…»

Τα πρώτα χρόνια της αποικιοκρατίας, μόνο κάποιες μικρές παραλιακές κι εύφορες εκτάσεις της απέραντης Αυστραλίας επήλθαν στην κατοχή των αποίκων. Οι ντόπιοι των περιοχών αυτών βρέθηκαν εκτοπισμένοι σε άγονα εδάφη, μέρη που ανήκαν σε άλλες φυλές οι οποίες δεν ήταν πάντα φιλικές μαζί τους. Συχνά υπέφεραν από υποσιτισμό, επιδιώκοντας πάντα την επιστροφή στους τόπους τους, όπου αφθονούσαν οι φυσικές τροφές και το κυνήγι. Αναγκαστικά κατέφευγαν σε αρπαγή προβάτων και τροφίμων, ήταν δε πάρα πολλοί εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτές τις εξορμήσεις από σφαίρες αποίκων.
Καθώς οι καταπατητές επέκτειναν την κατοχή τους στην υπόλοιπη χώρα, ακολούθησαν βίαιες συγκρούσεις, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι και τη δεκαετία του 1920 και στάθηκαν ολέθριες για τους Αβορίγινες λόγω της άνισης θέσης τους απέναντι στα σύγχρονα όπλα. Στις παραμεθόριες περιοχές, οι άποικοι συνήθως αυτοδικούσαν. Έφταναν στο σημείο να αιχμαλωτίζουν ιθαγενείς και να τους χρησιμοποιούν ως σκλάβους, πουλώντας και κακοποιώντας τους, εφόσον τους αντιμετώπιζαν ως υπάνθρωπους. Γυναίκες και κορίτσια γίνονταν θύματα βιασμών, απαγωγών και συχνά χρησιμοποιούνταν ως σκλάβες και παλλακίδες. Η αντίσταση των ιθαγενών αντιμετωπιζόταν με οργανωμένες εκστρατείες αντιποίνων, οι οποίες κατέληγαν σε ομαδικές σφαγές. Συχνά οι καταπατητές δηλητηρίαζαν ακόμη και το νερό στις πηγές καθώς και τα τρόφιμα που τους έδιναν. Σήμερα οι συνέπειες αυτών των πράξεων θεωρούνται ως γενοκτονία από τους ιθαγενείς.
Ήταν λοιπόν επόμενο να μη γίνει από τους αποικιοκράτες καμιά προσπάθεια κατανόησης και μελέτης του ιδιόμορφου, πλούσιου κοινωνικού πολιτισμού των ιθαγενών που η προϊστορία τους ξεπερνά τα 40,000 χρόνια και παρουσιάζει ιδιαίτερη ζωτική και θρησκευτική σχέση με το φυσικό περιβάλλον. Παρόλο που η έκφραση του λόγου των ιθαγενών ήταν προφορική, η ιστορία και ο πολιτισμός τους έχουν «καταγραφεί» εικαστικά σε απεικονίσεις τοιχωμάτων σπηλαίων και βράχων, σε φλοιούς από δέντρα και σε ανάγλυφες ξύλινες ή πέτρινες παραστάσεις. Οι απεικονίσεις αυτές ενσάρκωναν τους μύθους της δημιουργίας – «Το Ονειρόχρονο» Τhe Dreamtime – όπως και τα μυστικά της θρησκείας τους. Αυτοί οι μύθοι συνέδεαν τη ζωή με το θάνατο και τα φυσικά φαινόμενα, εξασφαλίζοντας πνευματική και σωματική ισορροπία κι ευημερία. Αυτές οι ιστορίες θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με τις Βιβλικές παραβολές μόνο που οι «σελίδες» τους βρίσκονταν αποτυπωμένες στο γεωγραφικό, ζωτικό τους περιβάλλον, από την εποχή των Προγόνων.
Σταδιακά και κατά ένα μεγάλο βαθμό, οι αποικιοκράτες κατάφεραν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους εκτοπισμένους ιθαγενείς κλίνοντάς τους σε καταυλισμούς, τα λεγόμενα ιεραποστολικά και κυβερνητικά κέντρα, τα οποία βρίσκονταν μακριά από τις πόλεις, αποκλείοντας τους την επαφή με λευκούς πολίτες. Πολλά από αυτά τα κέντρα χαρακτηρίστηκαν, εκ των υστέρων, ως «στρατόπεδα συγκεντρώσεως». Απαγόρευαν στους Αβορίγινους να μιλούν τη γλώσσα τους, να εξασκούν τα πατροπαράδοτα έθιμά τους και να ζουν μαζί με τα παιδιά τους. Δεν τους επέτρεπαν να κάνουν εξόδους, επισκέψεις συγγενών ή γάμο χωρίς την άδεια του διευθυντή. Τον προσηλυτισμό τους είχαν αναλάβει φανατικοί ιεραπόστολοι, από τους οποίους ένας σημαντικός αριθμός καταλόγιζε στους ιθαγενείς «σατανικές» ιδιότητες. Συνάμα εφαρμόστηκε και η πολιτική του παιδομαζώματος των μιγάδων, που συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του εξήντα, και στη Βόρεια Επικράτεια ως το 1976.
Υπολογίζεται ότι γύρω στις εκατό χιλιάδες παιδιά αποσπάστηκαν βίαια από τους γονείς τους. Η πολιτική αυτή αποσκοπούσε στην αποξένωση των παιδιών από τη δική τους παράδοση και την αφομοίωση και προσαρμογή στην κοινωνία των λευκών, που τα προόριζε ως υπηρέτες. «Οι υπάλληλοι της Κυβέρνησης θεωρητικολογούσαν ότι η βίαιη αρπαγή των μιγάδων παιδιών από τους ιθαγενείς γονείς και η τοποθέτησή τους στην υπηρεσία των λευκών, θα κατέληγε με τον καιρό στην αφομοίωσή τους.»
Δεν έλειψε βέβαια και κάποια μερίδα λευκών που αν και μειοψηφία έδειξε γνήσιο ενδιαφέρον για τη βελτίωση συνθηκών ζωής των ιθαγενών. Τα άτομα αυτά μελέτησαν τη γλώσσα των Αβορίγινων και αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους. Δυστυχώς πολύ συχνά γίνονταν κι αυτοί οι ίδιοι στόχοι επίθεσης των αποίκων, οι οποίοι τους έβλεπαν ως παρίες, εφόσον επικρατούσε η άποψη ότι η εξόντωση τον ιθαγενών ήταν αναγκαία για την εξασφάλιση της μόνιμης εγκατάστασής τους στα εδάφη της Αυστραλίας. Ωστόσο, αν κι οι αγώνες αυτών των ατόμων δεν επέφεραν άμεσα αποτελέσματα, υπήρξαν σημαντικοί γιατί αποτελούσαν το μοναδικό φορέα πληροφόρησης. Κατάφερναν για παράδειγμα, με επιστολές τους στον τύπο, στις κρατικές αρχές, καθώς και στο Αποικιακό Γραφείο στο Λονδίνο, να εκθέτουν τις βιαιοπραγίες και τα εγκλήματα. Οι προσπάθειές τους τελικά ανταμείφθηκαν, όταν το 1935 κατόρθωσαν να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη ενάντια στις εκστρατείες αντιποίνων και να επιφέρουν την κατάργησή τους.
Η επιβίωση των ιθαγενών και του πολιτισμού τους οφείλεται στη μαχητικότητα των ίδιων, η οποία εκφράστηκε με διάφορους τρόπους, ακόμη και με σποραδικούς ανταρτοπόλεμους που συνεχίστηκαν μέχρι και τον εικοστό αιώνα.
Το 1938 στο Σύνδεϋ, πάνω από χίλιοι Αβορίγινοι κηρύσσουν «ήμερα πένθους» την 26η Ιανουαρίου, ημέρα γιορτής της εισβολής των λευκών, με πορεία διαμαρτυρίας για τα πολιτικά και εδαφικά τους δικαιώματα.
Το 1945 στη Δυτική Αυστραλία, έγινε η πρώτη απεργία για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τα ευτελή ημερομίσθια στην κτηνοτροφία.
Στη δεκαετία του εξήντα οι αγώνες τους καταξιώνονται, και με την εγκαθίδρυση της τηλεόρασης, αρχίζουν να προβάλλονται ζωντανοί μες στα σπίτια των λευκών και να επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Τότε γίνονται και οι γνωστές περιοδείες για την ελευθερία, the freedom rides, στην Νέα Νότια Ουαλία.
Η καμπάνια για ν’ αναγνωριστούν ως Αυστραλοί πολίτες διαρκεί δέκα χρόνια και καταλήγει στην επιτυχία του δημοψηφίσματος του 1967 (90.77% ψήφησαν υπέρ) με το οποίο διαγράφτηκε από το σύνταγμα το άρθρο 127, το οποίο απέκλειε την καταγραφή των ιθαγενών στην απογραφή του πληθυσμού και το άρθρο 51 (xxvi), το οποίο απέκλειε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να θεσμοθετεί για τους ιθαγενείς.
Το 1972 στο προαύλιο της βουλής στην Καμπέρα, στήνεται μια τέντα, η οποία λειτουργεί ως Πρεσβεία των Αβορίγινων, με το σύνθημα «Ξένοι μες στην ίδια μας τη χώρα». Η Τέντα Πρεσβεία, Tent Embassy, βρίσκεται στο επίκεντρο ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης για πέντε μήνες.
Το 1976 η Φιλελεύθερη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Συνασπισμού υπό την αιγίδα του Μάλκομ Φρέιζερ εισάγει το Νομοσχέδιο για τα εδαφικά δικαιώματα των ιθαγενών στην Βόρεια Επικράτεια The Aboriginal Land Rights (Northern Territory) act 1976, το οποίο έδωσε για πρώτη φορά το δικαίωμα στους ιθαγενείς να διεκδικήσουν τη γη που είχαν πατροπαράδοτα στην κατοχή τους. Έκτοτε περίπου το 50% εδαφών στη Βόρεια Επικράτεια έχουν περάσει την μαζική ιδιοκτησία των ιθαγενών, τα οποία χαρακτηρίζονται ως homelands - η χώρα των προγόνων.
Το 1988 και ενώ το κράτος γιορτάζει τα 200 χρόνια ιστορίας των λευκών στην Αυστραλία, οι ιθαγενείς οργανώνουν πορείες «πένθους» σ’ όλη τη χώρα.
Το 1990, έπειτα από μια μακρόχρονη διαδικασία στη βουλή θεσμοθετήθηκε από την κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος το Συμβούλιο ATSIC - Aboriginal and Torres Strait Islander Commission - το οποίο θεωρήθηκε ως ο πρώτος ουσιαστικός αντιπροσωπευτικός οργανισμός των ιθαγενών. Είχε βασική δομή 35 περιοχές ανά την Αυστραλία από τις οποίες εκλέγονταν τα 18 μέλη του. Ο διπλός ρόλος του ATSIC ως δημόσια υπηρεσία και ως υπερασπιστής δικαιωμάτων των ιθαγενών υπήρξε προβληματικός. Κατά συνέπεια, λειτούργησε αναγκαστικά μέσα σ’ ένα κλίμα κριτικής και συχνά θεωρήθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος για τα χρόνια προβλήματα των ιθαγενών. Τελικά, η φιλελεύθερη κυβέρνηση του John Howard το κατάργησε το 2004, χωρίς να συμβουλευτεί τους ιθαγενείς. Έπειτα δημιούργησε το Εθνικό Συμβούλιο Ιθαγενών, το οποίο έχει συμβουλευτικό ρόλο, τα μέλη του διορίζονται από την ίδια την κυβέρνηση και συνεδριάζει τέσσερις φορές το χρόνο. Πολλοί ιθαγενείς ηγέτες έχουν αρνηθεί να υπηρετήσουν σ’ αυτό το συμβούλιο.
Το 1992, μετά από δέκα χρόνια δικαστικού αγώνα για την αναγνώριση των εδαφικών τους δικαιωμάτων ο Eddie Mabo και οι συνεταίροι του κερδίζουν τη δίκη. Το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίδει την απόφαση, The Mabo decision – με την οποία αναιρείται η θεωρία της «ακατοίκητης ηπείρου» Terra Nullius και αναγνωρίζεται ο τίτλος ιδιοκτησίας γης των ιθαγενών που κατοικούν στα νησιά Mer. Η απόφαση αυτή φέρει ιστορική βαρύτητα, καθώς ύστερα από μια μακρόχρονη περίοδο διακοσίων χρόνων, αναγνωρίζεται επιτέλους ο τίτλος ιδιοκτησίας γης των ιθαγενών από το επίσημο Αυστραλιανό κράτος. Πρέπει να σημειωθεί δε, ότι στις υπόλοιπες Αγγλικές αποικίες, όπως στην Αμερική, στη Νέα Ζηλανδία και στην Αφρική, ο τίτλος ιδιοκτησίας γης ιθαγενών αναγνωρίστηκε, εντός των χρονικών πλαισίων που διάρκεσε η συγκεκριμένη εισβολή.
Το 1993 η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος εισάγει το Νομοσχέδιο Ιθαγενούς Τίτλου για την αναγνώριση και προστασία του τίτλου ιδιοκτησίας γης των ιθαγενών. Επίσης θέτει σε λειτουργία κατάλληλο μηχανισμό για την διεξαγωγή αναγνώρισης του τίτλου και ιδρύει Ταμείο που χρηματοδοτεί την εξαγορά γης προς «αποκατάσταση» των εδαφών, των οποίων οι τίτλοι ιδιοκτησίας έχουν καταλυθεί νομικά.
Το 1996, το Ανώτατο Δικαστήριο σε απόφασή του αποφαίνεται ότι με τον ισχύοντα νόμο, η μίσθωση ενοικίου κρατικών εδαφών σε γαιοκτήμονες, δεν αναιρεί τον ιθαγενή τίτλο. Έτσι επισφραγίζεται η νομική εγκυρότητα του τίτλου ιδιοκτησίας γης των ιθαγενών κατοίκων της περιοχής Wik, καθώς και το δικαίωμα συνύπαρξης ιθαγενών και γαιοκτημόνων σε κρατικά εδάφη.
Ωστόσο η Φιλελεύθερη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Συνασπισμού, που εκλέχθηκε το Μάρτη 1996, τηρεί αρνητική στάση προς την απόφαση Wik, απορρίπτοντας και πολλά από τα άρθρα του Νομοσχεδίου Ιθαγενούς Τίτλου. Έπειτα από μια αμφιλεγόμενη εκστρατεία ενάντια στον τίτλο ιδιοκτησίας γης των ιθαγενών, τον Ιούλιο 1998, γίνεται τροποποίηση του Νομοσχεδίου, με σκοπό τον περιορισμό της έκτασης του στο ελάχιστο και προς όφελος των πλουσίων γαιοκτημόνων και των μεταλλευτικών εταιριών
«Δε συμμετείχαν οι Αβορίγινες στις διαπραγματεύσεις του νομοσχεδίου Wik. Αυτό που νομοθετήθηκε έγινε χωρίς τη συγκατάθεσή τους και για το καλό τους. Όπως τον παλιό, καλό καιρό. Και εκείνος που δεν παραδέχεται την ιστορία (ο πρωθυπουργός, John Howard) δε θα παραδεχτεί ότι το νομοσχέδιο του, το λεγόμενο σχέδιο των 10 όρων, είναι ένα ακόμα βήμα προς την περαιτέρω αποστέρηση των εδαφών τους.»
Ουσιαστικά, ο τίτλος ιδιοκτησίας πάτριας γης έχει ισχύ στις κρατικές εκείνες περιοχές που είναι ακατοίκητες και παραμένουν μισθωμένες κατά ένα μεγάλο μέρος με μακροπρόθεσμο ενοίκιο, σε πλούσιους γαιοκτήμονες και μεταλλευτικές εταιρίες.
Έχουν περάσει 15 χρόνια από τη δικαστική απόφαση The Mabo decision.
Τα πρώτα χρόνια οι εναγόμενοι πήγαιναν τις υποθέσεις στα δικαστήρια όπου οι διαδικασίες χρονοτριβούσαν και γίνονταν πολυδάπανες. Γενικά έχει διαπιστωθεί ότι τα δικαστήρια δεν είναι πρόθυμα ν’ αναγνωρίσουν εδαφικά δικαιώματα σύμφωνα με τον Ιθαγενή Τίτλο. Το Δεκέμβριο του 2002 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την υπόθεση των Yorta Yorta στη Βικτωρία παρόλο που οι εναγόμενοι είχαν όλες τις ενδείξεις που χρειάζονταν για την αναγνώριση των εδαφικών τους δικαιωμάτων. Μολονότι, τον Οκτώβριο το 2004, έπειτα από δέκα χρόνια στα δικαστήρια και πολλές πολιτικές μάχες, το ομοσπονδιακό δικαστήριο αναγνώρισε τα εδαφικά δικαιώματα των κατοίκων Wik και Wik Way στο ακρωτήριο York στη βόρεια Αυστραλία.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλές υποθέσεις προσδιορίζονται έξω από τα δικαστήρια μέσω διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους διαφιλονικούμενους. Μερικές από αυτές τις υποθέσεις αφορούν μεγάλες εκτάσεις σε απομακρυσμένες περιοχές. Υπολογίζεται ότι πάνω από 100 νομικές αποφάσεις έχουν προσδιοριστεί από το 1992 μέχρι σήμερα (υπάρχουν άλλες 500 σε εκκρεμότητα) και το 80% έχουν επιτευχθεί μέσω διαπραγματεύσεων. Τα 2/3 από αυτές τις νομικές αποφάσεις διαπίστωσαν ότι ο Ιθαγενής Τίτλος δεν είχε καταλυθεί νομικά. Επιπρόσθετα, μόνο το ¼ από τις 100 νομικές αποφάσεις έχουν ωφελήσει οικονομικά τους ιθαγενείς και για πολλούς που είναι φτωχοί και ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές είναι δύσκολα να κάνουν τις απαιτούμενες διαπραγματεύσεις για τα εδαφικά τους δικαιώματα .
Είναι προφανές ότι η πολιτική της κυβέρνησης Howard επιδιώκει την πολιτική της αφομοίωσης των ιθαγενών. Δεν ενδιαφέρεται για τον παραδοσιακό τους πολιτισμό και τα εδαφικά τους δικαιώματα. Προωθεί «την πρακτική συνδιαλλαγή» η οποία βασίζεται στις «αμοιβαίες υποχρεώσεις». Δηλαδή, η χρηματοδότηση προγραμμάτων ή οτιδήποτε αρωγή προσφέρεται με όρους. Ο παραλήπτης ή οι παραλήπτες πρέπει να εγγυηθούν και ν’ αποδείξουν ότι θα χειριστούν τα ποσά σοφώς κι εμπράκτως. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι όροι δεν έχουν εφαρμοσθεί σε άλλους πολίτες που είναι δικαιούχοι της κοινωνικής πρόνοιας.
Η Αβορίγινη ηγέτιδα Lowitjza O’Donoghue, χαρακτήρισε ως εξής την δεκαετή πολιτική του Howard. «… δεν έχω γνωρίσει τέτοια άσχημη εποχή στις υποθέσεις των Αβορίγινων: η πολιτική να διαμορφώνεται με τη στάση του «white is right» «ο λευκός είναι ο δίκαιος »
Τα προγράμματα «αμοιβαίων υποχρεώσεων» έχουν διχάσει τους Αβορίγινους ηγέτες. Ο Pat Dodson τα θεωρεί ως μια ακόμη πολιτική θεωρία που αγνοεί τις ειδικές ανάγκες των κοινοτήτων. Όμως ο Noel Pearson τα υποστηρίζει με την προϋπόθεση να «ιδρυθεί μια κοινοτική διοικητική υπηρεσία με αρκετές δικαιοδοσίες ώστε να ελέγχει την αρωγή της κοινωνικής πρόνοιας.» Επίσης ο κύριος Fred Chaney , πρώην υπουργός (1978-1980) Αβορίγινων υποθέσεων του Φιλελεύθερου κόμματος, τονίζει ότι «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει τις υποδομές για να εφαρμόσει τα εκπαιδευτικά της προγράμματα για τους ιθαγενείς».
Ανακύπτει ότι ένα μεγάλο εμπόδιο στην βελτίωση συνθηκών και στην περαιτέρω ανάπτυξη των κοινοτήτων είναι η έλλειψη υποδομών για την αποτελεσματική εφαρμογή των προγραμμάτων και η έλλειψη λόγου των ντόπιων ιθαγενών στη διαμόρφωση αυτών των προγραμμάτων.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η αναφορά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας -World Health Organisation – η οποία εκθέτει ότι η υγεία των ιθαγενών, σε σύγκριση με τους άλλους Αυστραλούς, είναι εκατό χρόνια πίσω, το όριο της ζωή τους 17 χρόνια λιγότερο. Είναι οι μόνοι γηγενείς που υποφέρουν ακόμη από ασθένειες όπως τη φυματίωση, τη λέπρα και καρδιακές παθήσεις που έχουν ήδη εξαλειφθεί σε άλλες πλούσιες χώρες. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση του Howard, στον φετινό κρατικό προϋπολογισμό με το υπερβολικό του πλεόνασμα, διαθέτει μηδαμινά ποσά για την υγεία των ιθαγενών.
Σήμερα βρίσκονται στην επικαιρότητα 45 κοινότητες των λεγόμενων homelands της Βόρειας Επικράτειας. Σε πολλές από αυτές τις απομονωμένες κοινότητες, οι κοινωνικές δομές έχουν καταρρεύσει λόγω έλλειψης οικονομικής ανάπτυξης, αστυνόμευσης και κρατικής μέριμνας. Το 80% του εισοδήματός τους προέρχεται από την κοινωνική πρόνοια, οι ευκαιρίες για εργασία είναι ανύπαρκτες, οι ασθένειες μαστίζουν, οι οικογενειακοί καυγάδες και η βία ενάντια στις γυναίκες και τα παιδιά είναι ενδημική λόγω της κατάχρησης αλκοόλ κι άλλων ναρκωτικών. Η πρόσφατη έρευνα Little Children Are Sacred αναφέρει ότι η σεξουαλική κατάχρηση μικρών παιδιών είναι αχαλίνωτη «οι ιθαγενείς παραμένουν αμέτοχοι, απομονωμένοι κι αγγίζουν τα όρια της τρέλας και στρέφονται ενάντια στον εαυτό τους. …είναι ένας χώρος όπου οι λευκοί κατέχουν τις θέσεις στις υπηρεσίες, ο τζόγος είναι καθημερινή απασχόληση, και είναι της μόδας το παραστατικό σεξ στη συνδρομητική τηλεόραση .»
Φέτος στις 27 Μαΐου γιορτάστηκε η επέτειος των 40 χρόνων του δημοψηφίσματος. Η ιθαγενής καθηγήτρια της νομικής Larissa Behrendt είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι ελπίδες για κοινωνική δικαιοσύνη που ενέπνευσε και ένωσε μια τέτοια μεγάλη μερίδα του αυστραλιανού εκλογικού σώματος το 1967, δε μεταφράστηκε σε ομοσπονδιακή πράξη για να δημιουργήσει τους απαραίτητους μηχανισμούς. Ούτε η επιπρόσθετη εξουσία στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρησιμοποιήθηκε πάντα προς όφελος των ιθαγενών .»
Υπάρχει πρόοδος αλλά αυτή η πρόοδος δεν είναι γενική. Παρά τον ιστορικό εκτοπισμό και τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν οι ιθαγενείς, ο πληθυσμός τους, που είναι νέος στη δομή λόγω της υψηλής γεννητικότητας και θνησιμότητας, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Αποτελεί σχεδόν μισό εκατομμύριο του πληθυσμού της Αυστραλίας. Περίπου 90,000 ζουν στις αστικές περιοχές και πολλοί από αυτούς ανήκουν στη μεσαία τάξη. Πρόσφατες στατιστικές δείχνουν ότι το 69% έχουν παντρευτεί μη Αβορίγινους.
Η παρουσία των Αβορίγινων στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία σήμερα, γίνεται όλο και πιο αισθητή στο χώρο των τεχνών. Είναι αξιοσημείωτο που η παραδοσιακή τους τέχνη έχει γνωρίσει μια καταπληκτική αναγέννηση. Η αξία των εικαστικών τους έργων φτάνει σε εκατομμύρια. Σήμερα υπάρχουν πάνω από χίλιοι ιθαγενείς συγγραφείς που έχουν εκδώσει έργα τους.
Επίσης πολλοί είναι εκείνοι που έχουν προοδεύσει και διακριθεί σε άλλους κλάδους όπως τα νομικά, την παιδεία, το σπορ, την πολιτική κτλ., και πολλοί είναι οι διάσημοι. Είναι ένας ανθεκτικός λαός που επιβιώνει και εμπνέει με τους αγώνες του την ιστορία του και τη δημιουργικότητά του.

Γιώτα Κριλή

Γυναίκες του Ήλιου - Women of the Sun by Hyllus Maris and Sonia Borg

Επιμέλεια -Εισαγωγή Ελεωνόρα Σκουτέρη-Διδασκάλου.
Μετάφραση -ιστορική επισκόπηση Γιώτα Κριλή


Έζησαν σε διαφορετικές εποχές, όμως είχαν την ίδια ευελιξία και το ίδιο πνεύμα – εκείνες οι γυναίκες του ήλιου.

ΑΛΙΝΤΑ - είναι αυτή που αντικρίζει τους άντρες με την όψη του λευκού πηλού, και επιζεί από την εισβολή των λευκών στη χώρα των Προγόνων.

ΜΕΪΝΤΙΝΑ – είναι αυτή που πρέπει να υποκύψει στο νέο Νόμο που διδάσκει την αγάπη ενώ της αρπάζει την κόρη.

ΝΕΡΙΝΤΑ – είναι αυτή που βρίσκει τη δύναμη να αψηφήσει την τυραννία και να χαρίσει την ελπίδα στο λαό της.

ΛΟ-ΑΡΝΑ – είναι αυτή που ανακαλύπτει το μυστικό της καταγωγής της και πρέπει να συμβιβαστεί με την καινούρια της ταυτότητα.

Ένα πρελούδιο και ένα κουαρτέτο ιστοριών μιλούν με την απλότητα και δύναμη της φωνής των Αβορίγινων φωτίζοντας από τη δική τους σκοπιά την εμπειρία δύο αιώνων λευκής κυριαρχίας.



Η Hyllus Maris και η Sonia Borg είναι οι συγγραφείς της πολυβραβευμένης τηλεοπτικής σειράς «Γυναίκες του Ήλιου».

Παναγιώτα Κριλή - Ποιήματα - Panayota Krili - Poems

Pass the buck

The donkey called the rooster bigheaded

Greek proverb
The contemporary Goliath
the Cerberus of the universe
the expert of mass deception
the hoarder of armaments
the possessor
of weapons of mass destruction
the instigator of wars
the indiscriminate bomber
the launcher of lazer-guided missiles
the scorner of human rights
calls David with the catapult
a terrorist.

David
who lives in abject poverty
who is under the spell of zealots
who has become delusional
and in desperation
wires himself with explosives.

Yota krili



Κακογλωσσιά

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα

παροιμία

Ο σύγχρονος Γολιάθ
Κέρβερος της υφηλίου
καπάτσος της συλλογικής
παραπλάνησης
που συσσωρεύει πολεμοφόδια
που κατέχει όπλα μαζικής καταστροφής
που υποκινεί πολέμους
που ρίχνει βόμβες στα τυφλά
που εκτοξεύει πυραύλους
κατευθυνόμενους με λέιζερ
που περιφρονεί
τα ανθρώπινα δικαιώματα
λέει τρομοκράτη
το Δαβίδ με τη σφεντόνα.

Το Δαβίβ
που ζει εν εσχάτη πενία
που είναι κάτω από την επιρροή
των ζηλωτών
που κατέχεται από αυταπάτες
και εν απόγνωση ζώνεται δυναμίτες.

Γιώτα Κριλή



Fear

With fear of God, with faith and with love come forth.
From the liturgy of the Orthodox Church


Fear is the helm in God’s power
with love coming third last in His order.

I wonder
if fear was the yeast
or just an ingredient
in that divine muddy dough
that shaped Adam and Eve?

Fear holds the leash of life
like a bear trainer.

During Occupation and the Civil War
I would often hold my breath and pray
that the sound of footsteps in the dark
would not stop at our door
and the whizzing mortar shells
would not explode near us.

Now τhe thoughtless will
of the twenty first century
has opened the bag of terror
throwing life into turbulence.

Fear
with its special effects
of bloodcurdling, spinechilling
hair-raising, shock and awe
sniffer dogs, razor wire
surveillance cameras…
struts the world stage
rendering each one of us
a potential terrorist, victim or even traitor.

Yota Krili


Published in the journal “Five Bells”, Volume 12, No. 3 Spring 2005


Ο φόβος

Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε

Από τη λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Ο φόβος είναι το πηδάλιο στην εξουσία του Θεού
με την αγάπη τελευταία τρίτη κατά σειρά.

Αναρωτιέμαι
αν ο φόβος ήταν η μαγιά
ή απλώς ένα συστατικό
σ’ αυτό το θεϊκό λασπώδη ζυμάρι
που έπλασε τον Αδάμ και την Εύα.

Ο φόβος κρατάει το λουρί της ζωής
σαν τον Αρκουδιάρη.

Στην Κατοχή και στον Εμφύλιο
κρατούσα την πνοή και προσευχόμουν
οι ήχοι των βημάτων μες στη νύχτα
να μην σταματήσουν στην πόρτα μας
και τα σφυροκοπήματα των ολμοβόλων
να μην σκάσουν κοντά μας.

Τώρα η άσκεφτη βουλή
του εικοστού πρώτου αιώνα
έλυσε το σάκο του τρόμου
ρίχνοντας τη ζωή στον στρόβιλο.

Ο φόβος
με τα ειδικά του εφέ
που παγώνει το αίμα, κόβει την καρδιά
λύνει τα γόνατα, προκαλεί τρόμο και δέος
με τα λαγωνικά, τα σύρματα ξυράφια
τις αστυνομικές κάμερες κτλ.
περπατάει κορδωτά στην παγκόσμια σκηνή
και καθιστά τον καθένα μας ενδεχόμενο
τρομοκράτη, θύμα ή και προδότη.

Γιώτα Κριλή

Σχόλια για την ποίηση της Γιώτας Κριλή - Comments on the poems of Yota Krili

«Η ποίηση της Κριλή είναι μια πράξη πίστης στην ικανότητα της φαντασίας να εξιδανικεύει την πραγματικότητα χωρίς όμως να κρύβει τις σκιές, τους φόβους, και τα μυστικά της …
Τα ποιήματά της τονίζουν τη ρευστότητα της ζωής, το πέρασμα του χρόνου και εστιάζουν τη ζωτικότητα και την αισιοδοξία του οικουμενικού της οράματος για την ανθρωπιά, τη συμπόνια και την αμοιβαιότητα…
Αυτό που βαθειά μ’ εντυπωσίασε είναι η αλληλεξάρτηση των δύο κειμένων - αγγλικό και ελληνικό - …η συν-εξέλιξη της ποιητικής φαντασίας και επινοητικότητας της ποιήτριας και στις δύο γλώσσες
Krili’s poetry is an act of faith in the capacity of the imagination to sublimate reality without hiding its shadows, its fears, its secrets…
Her poems stress the fluidity of existence, the passage of time and foreground the vitality and optimism of her universal vision; a vision of empathy, compassion and mutuality….
I am deeply impressed by the interdependency of both texts in this edition English and Greek, …by the co evolution in both languages of her poetic imagination and inventiveness.”
Vrasidas Karalis (literary critic)
***
“Θύμησες (η δεύτερη συλλογή στο Τρίπτυχο) αποτελεί ένα μαγευτικό μέρος του βιβλίου γεμάτο φωτεινές και διαυγείς εικόνες από τα παιδικά χρόνια της ποιήτριας στο χωριό… όπου η βλάστηση της φύσης είναι άφθονη…σαν μια όμορφη ζωγραφιά του Μπρούγγελ.
Memories (the second collection in Triptych) is a magical part of the book filled with clear and limpid images from the poet’s childhood in the village… where nature is blοοming and abundant… like a beautiful Bruegel painting.”
Anna Couani (writer)
***
«Τα ποιήματα της Γιώτας Κριλή αρθρώνουν εκείνες τις εξαίσιες στιγμές
όπου οι αισθήσεις μας συγλονίζονται από αγάπη.
Yota Krili’s poems articulate those exquisite moments when love overwhelms our senses.”
Kostandina Dounis (literary critic)
***
«Η ικανότητά της να γράφει καλά και συγκινητικά σε δύο γλώσσες είναι χάρισμα μοναδικό… ποίηση ζωντανή και δραματική.
Her ability to write well and movingly in two languages is a unique gift…
…very alive, dramatic poetry.”
Antigone Kefala (writer)
***
« Στο ποιήμα Το πορτραίτο μιας γυναίκας (στην τρίτη συλλογή Λάγια) η Κριλή χρησιμοποιεί τη θύμηση ώστε να τιμήσει τις εμπειρίες της μάνας της, να επασυνδέσει το παρελθόν με το παρόν και την αστική ζωή με τη ζωή στην ύπαιθρο.
In the poem Portrait of a Woman (in the third collection Laya) Krili employs memory in order to validate the experiences of her mother, to re-connect past and present; urban dwellers with rural ones.
Η δίγλωσση γραφή της Κριλή υπονομεύει τα αυστηρά όρια που θέτουμε για τη λογοτεχνία βασισμένα σε κρατικά, εθνικά ή γλωσσικά κριτήρια… Οτιδήποτε που προκαλεί τα επινοημένα αυτά σύνορα δεν μπορεί παρά να βοηθήσει στην διεύρυνση του πεδίου της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Krili’s bilingual writing challenges the strict limits we set for literature based on national, ethnic or linguistic grounds… Anything that challenges neatly constructed boundaries can only help in widening the scope for literature in the world…” Helen Nickas (literary critic)






Comments on the poems of Yota krili

“Krili’s poetry is an act of faith in the capacity of the imagination to sublimate reality without hiding its shadows, its fears, its secrets…

Her poems stress the fluidity of existence, the passage of time and foreground the vitality and optimism of her universal vision; a vision of empathy, compassion and mutuality….

I am deeply impressed by the interdependency of both texts in this edition English and Greek, …by the co evolution in both languages of her poetic imagination and inventiveness.”
Vrasidas Karalis (literary critic)

***

Krili’s poetry reminds me of the work of Charles Dickens in its ability to make you feel moved to tears about social predicaments. There is a wide range of sensation in her work from the thrill of freedom, being alone, independent and in control, to heart-wrenching memories.

“Memories (the second collection in Triptych) is a magical part of the book filled with clear and limpid images from the poet’s childhood in the village… where nature is blοοming and abundant… like a beautiful Bruegel painting.”
Anna Couani (writer)

***

Yota Krili’s poems articulate those exquisite moments when love overwhelms our senses.”
Kostandina Dounis (literary critic)

***

“Her ability to write well and movingly in two languages is a unique gift…
…very alive, dramatic poetry.”
Antigone Kefala (writer)

***

“In the poem Portrait of a Woman (in the third collection Laya) Krili employs memory in order to validate the experiences of her mother, to re-connect past and present; urban dwellers with rural ones.

Krili’s bilingual writing challenges the strict limits we set for literature based on national, ethnic or linguistic grounds… Anything that challenges neatly constructed boundaries can only help in widening the scope for literature in the world…”
Helen Nickas (literary critic)

Παναγιώτα Σπ. Κριλή - Βιογραφικό σημείωμα - Panayota Krili - Curriculum Vitae

Η Παναγιώτα Σπ. Κριλή, γνωστή ως Γιώτα Κριλή, γεννήθηκε στο Κεραστάρι της Αρκαδίας το 1937 και μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1959.
Έκανε γυμνασιακές σπουδές στο νυχτερινό κολλέγιο, East Sydney College, Σύδνεϋ.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ (1967-1973) κι αποφοίτησε με το Πτυχίο Φιλολογίας Bachelor of Arts και το Δίπλωμα Εκπαίδευσης Diploma in Education.
Yπηρέτησε στο Υπουργείο Παιδείας της Νέας Νότιας Ουαλίας (1973-1997) ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση όπου δίδαξε Αγγλικά για ξενόγλωσσους, Νέα Ελληνικά, Αγγλική γλώσσα και φιλολογία. Συνάμα (1985-1995) εργάστηκε ως λέκτωρ στην παιδαγωγική σχολή του Πανεπιστήμιου Σύδνεϋ. Επίσης υπηρέτησε (1983-1990) στην Επιτροπή Νεοελληνικών σπουδών και στην Επιτροπή για τις Απολυτήριες Εξετάσεις Νεοελληνικών του Υπουργείου Παιδείας ΝΝΟ.
Επιμελήθηκε τα σχολικά βιβλία: 100 Κείμενα, (1980),
Κοντά στη Γλώσσα, βιβλία 1,2 και 4, (1984-1987), τα οποία χρηματοδοτήθηκαν και εκδόθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας της ΝΝΟ.

Δημοσιεύσεις άρθρων:
«Εξελίξεις στην Πολυεθνική Παιδεία», Το Γιοφύρι, τεύχος. 2, 1978, Σύδνεϋ.
«Ο άγνωστος μετανάστης» - μια σειρά συνεντεύξεων με Έλληνες Μετανάστες,
Το Γιοφύρι, τεύχη 5,6 & 7, 1979.
«Συνέντευξη» με τον Καραγκιοζοπαίχτη Γιάνναρο, Το Γιοφύρι, τεύχος, 2, 1978 .
Λογοτεχνική ανάλυση του έργου «Καληνύχτα Μαργαρίτα», Το Γιοφύρι, τεύχος 6, 1979.
«Οι καθηγητές στην Ελλάδα αγωνίζονται για μια καλύτερη εκπαίδευση», Education, 6.7.81 - NSW Teachers Federation Journal.
«Παιδεία και δημοκρατία», εφημερίδα Κόσμος 23.9.82.
«Τα Νέα Ελληνικά στα γυμνάσια της ΝΝΟ», εφημερίδα Κόσμος, 14.10.1982
«Μερικές απόψεις για την ελληνική γλώσσα και παιδεία στην Αυστραλία», Art & Culture, a periodical of the National Union of Greek Australian Students, No. 1, 1982.
Λογοτεχνική ανάλυση του έργου «Οδυσσέα γύρισε σπίτι», Το Γιοφύρι, τεύχος 10.

Άρθρα σε συνεργασία με άλλους:
«Αγγλικά για μετανάστες - Ποια κατεύθυνση;» Education, 13.4.77 - NSW Teachers Federation Journal.
«Οι νέες πρωτοβουλίες για την παιδεία των μεταναστών, ένας απλός ανασχηματισμός από ανεπαρκείς υπηρεσίες», Education, 28.9.77, - NSW Teachers Federation. Journal.
Περιεκτική ανάλυση του μυθιστορήματος «Οι νεκροί περιμένουν», Το Γιοφύρι, τεύχος 1.
«Η ελληνική γλώσσα σήμερα και το μονοτονικό σύστημα», Το Γιοφύρι, τεύχος 1, 1978

Συγγραφικό έργο:

Βιβλία:
Τρίπτυχο, ποιητική συλλογή, Owl Publishing Melbourne 2003

Έχει δημοσιεύσει ποιήματα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και στις παρακάτω ανθολογίες:

Joseph’s Coat, Peter Skrzynecki,editor, Hale & Iremonger Pty Ltd, 1985
Beyond the Echo, Sneja Gunew & Jan Mmahyudding,editors, University.Queensland Press, 1988
Re-telling the Tale, Helen Nickas & Konstandina Dounis, editors, Owl Publishing 1994 Melbourne
Αλλόχθονα τοπία, Ελένη Νίκα/Στέφανος Κωνσταντινίδης, editors, Owl Publishing1998
Melbourne

Μελετήματα:
Greek Voices in Australia, George Kanarakis, editor, Australian National University Press, 1988
Όψεις της λογοτεχνίας των Ελλήνων της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας,
Γιώργος Καναράκης, Εκδόσεις Γρηγόρης, Αθήνα 2003
Ποιήτριες ελληνικής καταγωγής στη Βόρεια Αμερική, Αυστραλία και Γερμανία,
(Ακροβατώντας ανάμεσα σε δυο πατρίδες και δυο ταυτότητες)
Αικατερίνη Γεωργουδάκη, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2002

Ανέκδοτα έργα:
Η υπόθεση της Χριστίνας, θεατρικό έργο
Παραμύθια: «Ο κήπος της Αθήνας», «Η Λοκόκα ή πώς χάθηκαν οι νεράιδες»,
«Η περιστέρα», «Η ζωή πέρα από το λιμάνι του Ντάρλιγκ»,
«Οι αλεπούδες και η Τηλεόραση», «Τα δίδυμα της Φύσης»

Μετάφραση: Οι γυναίκες του ήλιου, - υπό έκδοση University Studio Press, Thessal.

Άλλες δραστηριότητες:
1983-1985 Συντάκτρια του περιοδικού Κι Ελληνικά Μαθαίνω…
1979-1992 Συνεργάτρια του περιοδικού ΧΡΟΝΙΚΟ Τέχνες - Γράμματα
1977-1988 Συνεργάτρια και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού
Το Γιοφύρι.

1978 Συν-ιδρύτρια της Ομάδας για την Προώθηση Παροικιακών Γλωσσών
1982 Συν-ιδρύτρια του Εκπαιδευτικού Ομίλου Νέας Νοτίου Ουαλίας

2001-Εκλέχθηκε αντιπρόσωπος του Δικτύου Πολιτισμού Απόδημου Ελληνισμού Ωκεανίας στην Δ΄ Παγκόσμια Συνέλευση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε.) στη Θεσσαλονίκη.

Μέλος:
New South Wales Teachers Federation
Australian Society of Authors
PEN Sydney - International Writers Association
Amnesty International Australia
The Wilderness Society, Australian Museum Society

Δραστηριότητες στο ΣΑΕ:

2002
1.Εισηγήθηκε και διοργάνωσε το Ελληνικό Συμβούλιο Τεχνών Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας και επιμελήθηκε το καταστατικό του. (Δεν έχει δραστηριοποιηθεί ακόμη)

2. Διοργάνωσε τον Παναυστραλιανό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου
στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, 2001-2004.

3. Εισηγήθηκε αξιόλογους λογοτέχνες και καλλιτέχνες για συμμετοχή στο πιλοτικό φεστιβάλ της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Σαλπιστή
το οποίο μεταφέρθηκε στο φεστιβάλ της Ελληνιάδας.

4. Εισηγήθηκε την αίτηση του Πέτρου Αλεξίου για ένα περιοδεύων φιλμ Φεστιβάλ,
«Η ελληνική Αυστραλία στην οθόνη: Αναπαράσταση και Ταυτότητα» - «Greek Australia on the Screen: Representation and Identity” για την προβολή του στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.

5.Εισηγήθηκε να δημιουργηθεί ιστοσελίδα του ΣΑΕ με προφίλ Ελλήνων συγγραφέων και καλλιτεχνών Ωκεανίας.

6. Πήρε μέρος με ομιλία της στο συνέδριο του ΣΑΕ στη Μελβούρνη.

7. Συντόνισε την Πολιτιστική Εβδομάδα στο Σύδνεϋ, Σεπτέμβριος 2002 (για την προώθηση της Ολυμπιακών Αγώνων.)

2003
1. Διοργάνωσε το Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος σε δύο κατηγορίες, στα ελληνικά και στα αγγλικά στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, 2001-2004.

2. Διοργάνωσε το πρώτο Θεατρικό Συμπόσιο με διαλέξεις, σεμινάρια και εργαστήρια στο Σύδνεϋ, στη Μελβούρνη, και στην Αδελαΐδα με το θεατρολόγο/σκηνογράφο Στέργιο Πρώιο από το Τμήμα Θεάτρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

3. Διοργάνωσε τα πολιτιστικά σεμινάρια διαρκούς επιμόρφωσης( σε μορφή λαϊκού πανεπιστημίου) με θέμα «Η ποίηση του ελληνικού λαού: το δημοτικό τραγούδι.

2004

Συνέχισε τη διοργάνωση των πολιτιστικών σεμιναρίων με θέμα «Η ιστορία της ελληνικής γλώσσας».

Συντόνισε τη συλλογική θεατρική παράσταση με συμμετοχή τεσσάρων θεατρικών
συγκροτημάτων του Σύδνεϋ εις το πνεύμα της εκεχειρίας, στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας για την προώθηση των Ολυμπιακών Αγώνων.



Curriculum Vitae

Panayota Krili, known as Yota krili, was born in Kerastari of Arcadia,Greece in 1937
and migrated to Australia in 1959.
She completed high school studies at the East Sydney Evening College and tertiary studies at the University of Sydney graduating with Bachelor of Arts and Diploma in Education.(1967-1973). She was employed by the Department of Education N.S.W and taught English as a Second Language, Modern Greek and English language and literature 1974-1997). Was a lecturer of the Education Department of Sydney University (1985-1995). Served on the Syllabus and Examination Committees of Modern Greek (1983-1990) and as supervisor of HSC marking.
Compiled, wrote and edited the text books Konta sti Glossa I, III, & IV 1984-1987
and 100 KEIMENA 1980, for the teaching of Modern Greek which were funded
by the Ministry of Education of N.S.W.

Published articles:
“Developments in Multicultural Education” To Yofiri, No. 2, July 1978 Sydney.
“The Unknown Migrant” a series of interviews with Greek Migrants, To Yofiri,
Nos 5,6, & 7, 1979.
“Interview with the Shadow Puppeteer Yiannaro” To Yofiri, No. 2, July 1978.
Literary analysis of the play “Kalinychta Margarita, (HSC text), To Yofiri, 1979
“Teachers in Greece Struggle for Better Education” Education, (NSW Teachers Fed. Journal) 6.7.81
“Education & Democracy”, Kosmos, (Greek Newspaper) 23.9.82
“Modern Greek in High schools of NSW)” Kosmos, (Greek Newspaper),14.10.82.
“Some Perspectives on the Greek Language and Culture in Australia”, Art & Culture,
a periodical of the National Union of Greek Australian Students, No. 1, June 1982.
Literary analysis of the play “Odyssea Yirise Spite” (HSC test) To Yofiri, 1988.

Co Writer of the Articles:
“Migrant English - Which Way?” Education (NSW Teachers Fed. Journal) 13.4.77
“New Initiatives in Migrant Education just a Reshuffle of Existing Inadequate Service”
Education, (NSW Teachers Federation Journal) 28.9.77
An introductory analysis of “Oi Nekroi Perimenoun” (HSC text) To Yofiri No. 2, 1978
“The Greek Monotonic System of Accentuation” To Yofiri No. 1,1978


Creative writing:
Triptych, a Poetry Collection, published by Owl Publishing Melbourne 2003.

Published poetry in various periodicals, newspapers and in the following anthologies in English and Greek:

Joseph’s Coat, Peter Skrzynecki, editor, Hale & Iremonger Pty Ltd, 1985
Beyond the Echo, Sneja Gunew & Jan Mmahyudding, editors, University Queensland Press, 1988
Re-telling the Tale, Helen Nickas & Konstandina Dounis, editors, Owl Publishing 1994 Melbourne
Alloxthona Topia, Helen Nickas/Stefanos Konstantinidis, editors, Owl Publishing 1998, Melbourne.

Analytical Studies:

Greek Voices in Australia, George Kanarakis, editor, Australian National University Press, 1988.
Aspects of literature of Greeks in Australia and New Zealand,
George Kanarakis, Publisher Grigoris, Athens, 2003
Women poets from Greek background in North America, Australia and Germany
(Tiptoeing in between two countries and identities)
Ekaterine Georgoudaki, University Studio Press, Thessalonica 2002
Re-Deeming the Past: Personal and Cultural Memory in Greek-Australian Poets,
Helen Nickas, Helen Nickas,
Etudes Helleniques-Hellenic Studies, Vol. 13, No1, 2005, Canada.
Yota Krili’s Collected poems, Triptych Konstandina Dounis, Neos Kosmos English Edition 15.8.2005,

TRANSLATION: Women of the Sun by Hyllus Maris & Sonia Borg,
published by University Studio Press, Thessalonica, 2008.

Unpublished creative writing
Play: The Case of Christine
Children’s stories: The garden of Athens, Lokoka or How the fairies disappeared, Peristera, Life beyond Darling Harbour, Foxes and Television, The Twins of Nature

Other Activities
1983-1985 Co-editor of the Greek students magazine, Ki Ellinika matheno…
1979-1992 contributor and member of editorial committee, Greek Australian cultural magazine Chroniko
1977-1988 contributor and member of editorial committee, Modern Greek Studies periodical, To Yofiri
1978 Co-founder of the Group for the Promotion of Community Languages
1982 Co-founder of the Greek Education Association

2001 was elected as a Member of the Coordinating Committee of the Culture Network at the 4th World Congress of Council for Hellenes Abroad SAE in Thessalonica.

Member: NSW Teachers Federation, PEN, Australian Society of Authors, Poets Union Inc., Amnesty International, The Wilderness Society, Friends of Tranby,
Jessie Street National Women’s Library, …

Για μια Νέα Ιδεολογία του Βύρωνος Πολύδωρα

H αναζήτηση μιας Νέας Iδεολογίας οδηγεί εκ πρώτης όψεως τη σκέψη σε κάτι καινούργιο, σε κάτι που ίσως έρχεται από το μέλλον. Αυτό δεν συντρέχει εδώ. Αυτό συντρέχει στό σπήλαιο της Πάτμου, εκεί όπου ο Iωάννης έγραψε την "Aποκάλυψη". H Νέα Iδεολογία που προτείνεται εδώ είναι άντληση νάματος από το φρέαρ-αποθησαύρισμα των "μεγάλων στιγμών" του παρελθόντος.

Πρέπει οι σύγχρονοι πολίτες να απαλλαγούν από τις θεσμολατρίες, από τις φρούδες ελπίδες για τα αυτοματοποιημένα συστήματα διακυβέρνησης και τις νεωτερικότητες, που δήθεν κομίζουν λύσεις, ενώ κατ' ουσίαν ουδετεροποιούν και αποξενώνουν τον άνθρωπο από τον καθορισμό της μοίρας του. Να εγκαταλείψουν τα άλλοθι της πολιτικής τους ραστώνης.

Πρέπει οι Έλληνες να στραφούν προς τα έσω. Και να αναβαπτισθούν στις κλασικές και αρχέτυπες αξίες, τις οποίες θα εκσυγχρονίσουν δίνοντας σ' αυτές καινούργιο νόημα και περιεχόμενο, και από τις οποίες θα αναγεννηθεί η Πολιτική.

Πολιτική με ιδεολογία και με απελευθερωμένη από τις παλιές αγκυλώσεις σκέψη. Αυτό είναι το ζητούμενο. Eξουσία χωρίς στέρεο πολιτικό σκεπτικό, χωρίς στόχους ηθικούς, χωρίς εθνικό και κοινωνικό σκοπό, δηλαδή χωρίς το κριτήριο της κοινωνικής ωφελιμότητας, δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος που το κυκλοφορούν οι αρνητές της Δημοκρατίας, οι σύγχρονοι τσαρλατάνοι. Αυτή είναι η πραγματική απειλή των σύγχρονων κοινωνιών.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε ανώδυνοι τοκετοί. Το καινούργιο γεννιέται πάντα με πόνους. Και πάντα με αβεβαιότητα για την επιβίωσή του. Σ' αυτό το σημείο βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα. Πρέπει να υποδεχθεί το νέο και να το χειραγωγήσει παιδαγωγικά. Και -για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται- να μην υποταγεί σ' αυτό. Το μήνυμα είναι ένα: H Eλλάδα, με ό,τι αυτή ως ιστορική μονάδα-παρουσία συμβολίζει, να βρει ή ξαναβρεί τη θέση της στον σύγχρονο κόσμο. H εθνική αρνησιδοξία είναι χειρότερη από την προδοσία.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της ιστορίας,
έξω απ' τα δόντια τη γνώμη σου να λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές.

Ο λόγος σου να 'ναι τσεκουράτος
σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος,
κόκκαλα να τσακίζει
γερά θεμέλια να χτίζει.

Ο Θολός λαϊκισμός, τη σκέψη σου να μη νοθεύει
τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει
μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός
μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός,
γίνεται οδηγός και φως.

Εσύ, πολίτη, σ' όλους τους καιρούς με την ενεργό συμμετοχή σου
υφαίνεις της πολιτείας τους ιστούς
και η προσφορά σου στα κοινά
ανοίγει της κοινωνίας τα φτερά.

Όταν με γνώση και ευθύνη αυτά τολμήσεις
τότε μπορείς να προχωρήσεις
και την πολιτεία μ'αληθινά ιδανικά να ντύσεις.

Ελευθερία Λ. Παπαγαρυφάλλου

Υπατία

“ Το ρεύμα τ’ουρανού αφήνει από σας ζωντανούς
μόνο τους αγράμματους, κι έτσι πρέπει ν’ αρχινάτε
πάλι από την αρχή σαν παιδιά..........
Από τον Τίμαιο του Πλάτωνα



ΥΠΑΤΙΑ


Το φως
της αρετής,
της ομορφιάς
και της γνώσης σου,
πολύ έλαμπε
γλυκιά κόρη τού Θέωνα
σοφή κι ωραία.
Μα ήρθ' ο καιρός,
«το ρεύμα τ’ ουρανού...».
Σπαρτάραγαν τα κομμάτια του κορμιού Σου ατούς δρόμους της Αλεξάνδρειας κι άπλωνε το σκοτάδι.
Οι πιστοί, «περιστοιχίσαντες το άρμα» Σου είχαν ευσυνείδητα εκτελέσει τις οδηγίες του πατριάρχη.
Τι κι αν ή εντολή
«ου μικρόν μώμον Κυρίλλω και
τη Αλεξανδρείων εκκλησία ειργάσατο».

Τώρα, πού πάλι ζυγώνει ή «μεγάλη νύχτα», τώρα, πού οι «μεγάλοι» με τα Κοβάλτια, τα Νετρόνια, τα αρχιπέλαγα των Γκούλαγκ και τις καταναλωτικές κοινωνίες τους, ετοιμάζουν το καινούργιο σκοτάδι, τώρα πού πάλι «το ρεύμα τ' ουρανού...»
Περνώντας ανοιχτά απ’ την Αλεξάνδρεια,
ρίχνω στο κύμα λίγα ξερά τριανταφυλλόφυλλα,
φυλαχτό απ’ την πατρίδα
και παρακαλώ τον άνεμο,
παρακαλώ το κύμα
να φέρουν τ' άνθη αυτά της Αττικής
στον τόπο του μαρτυρίου Σου.
Μεσόγειος, Βόρεια της Αλεξάνδρειας 13.4.1979

Λευτέρης Μαρματσούρης
Πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού
Το ποίημα αυτό είναι από την ποιητική συλλογή
Περιπλάνηση
Αθήνα 1982. .

Δημήτρης Καλομοίρης - Dimitris (James) Calomeris

Δημήτρης Καλομοίρης
1920-2001

Ο Δημήτρης Καλομοίρης γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών τον Απρίλιο του 1920 μα μεγάλωσε στην Ελλάδα. Έφθασε στην Ελλάδα σε ηλικία 2 ετών με τον μεγαλύτερο αδελφό του Γιάννη ,τον μικρότερό του αδελφό Παρασκευά και την μητέρα του. Ο πατέρας του συνάντησε μερικές δυσκολίες με τις Αμερικάνικές αρχές και έτσι η αναχώρησή τους ήταν αναγκαία.
Ο πατέρας τους από τότε θα παρουσιαζόταν κατά περιοδικά διαστήματα στην ζωή τους.
Όπως όλοι οι μετανάστες που προήρχοντο από την Νότια Ευρώπη έτσι και ο Δημήτρης είχε ταπεινή και αγροτική καταγωγή, όπου οι ευκαιρίες ήσαν μηδαμινές και η ζωή δύσκολη. Συμπλήρωσε μόνο την στοιχειώδη εκπαίδευση.
Η καταγωγή του, πυροδότησε σοσιαλιστικές πολιτικές πεποιθήσεις .Σαν σοβαρός έφηβος πολιτικοποιήθηκε ενεργά στο χωρίο του Καστόριον (γνωστό σαν Καστανιά) κατά το διάστημα των ταραχών ,του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Ανταρτοπόλεμου.
Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη εγκατάλειψε την Ελλάδα την ημέρα που η Ιταλία εισέβαλε στην Αλβανία. Προσκαλεσμένος από τον πατέρα του που δεν έτυχε να τον γνωρίσει , μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1939 χωρίς χρήματα με αβέβαιο μέλλον και χωρίς γνώση της Αγγλικής γλώσσας..
Αμέσως εξασφάλισε εργασία στο προάστειο Ροζέλ (Rozelle ) και στα Βόρεια Προάστεια North Sydney) σε γαλακτοζαχαροπλαστείο ( Milk -Bar ) και σε κατάστημα κρεατόπιτων (Pie Shop). Τελικά άρχισε να εργάζεται σαν λινοτύπης το 1946. Αρχικά εργάστηκε στο " Εθνικό Βήμα" και κατόπιν στον "Πανελλήνιο Κήρυκα" που ιδρυτής ήταν ο Αλέξανδρος Γρίβας. Ο Δημήτρης ήταν αυτοδίδακτος και πολύ διαβασμένος άνθρωπος και μετά τον θάνατο του Γρίβα , προωθήθηκε στην θέση του συντάκτη. Έγινε αρχισυντάκτης του "Πανελλήνιου Κήρυκα".Υπό την διεύθυνση του Δημήτρη η εφημερίδα αύξησε την κυκλοφορία της και έγινε η μεγαλύτερη εφημερίδα εκτός Ελλάδος.
Οι προσωπικοί του αγώνες, του έδωσαν την δυνατότητα να αναπτύξει συμπάθεια με άλλα άτομα που είχαν τις ίδιες περιπτώσεις και είδε την εφημερίδα σαν μία δυναμική φωνή για τις πολιτικές και κοινωνικές του υποχρεώσεις.
Νυμφεύθηκε την Λούλα Γεωργιάδη το 1949 ενώ αγωνιζόταν στο τελευταίο σκαλοπάτι στην επιχείρηση της εφημερίδας.
Το 1938 ο Δημήτρης συμπεριελήφθη στον κατάλογο των τιμηθέντων από την βασίλισσα ,λίγο ειρωνικό για άτομο που ήταν ενάντια της μοναρχίας και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.




Από τότε η σταδιοδρομία του εξελίχθηκε ως εξής :
Διευθύνων /ιδιοκτήτης του Πανελλήνιου Κήρυκα από το 1963-72.
Πρόεδρος της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, 1968-74.
Μέλος του Συμβουλίου της Κοινοπολιτείας για θέματα Δημοσιότητας και μέλος του Μεταναστευτικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου.
Μέλος του Κυβερνητικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου της Νέας Νοτίου Ουαλίας για θέματα Εθνικών Υποθέσεων (Εθνικό Ραδιόφωνο / Ειδικής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας).
Ταγός της Ελληνικής Παροικίας και πολιτικά ενεργοποιημένος.
Γενικός Αντιπρόσωπος του περιοδικoύ "Κρίκος" στην Αυστραλία από τον πρώτο χρόνο της ιδρύσεώς του μέχρι που ανέλαβε ο αείμνηστος Κώστας Σταματιάδης.

"Πάντοτε υπέρμαχος της μεταναστευτικής φωνής, ήταν καθοδηγητής της ιδέας και της εξέλιξης της έννοιας του πολυπολιτισμού και της προαγωγής των συμφερόντων των Εθνικών Μειονοτήτων.
Τιμήθηκε από την βασίλισσα Elizabeth II με το παράσημο Silver Jubilee το 1977.

Με μεγάλη ευχαρίστηση μαζί με άλλα διαπρεπή μέλη του Αυστραλέζικου Λογοτεχνικού και Καλλιτεχνικού κύκλου πήρε μέρος στην ίδρυση ομάδας Πολιτών υπέρ της Δημοκρατίας, πρόδρομο στα μέσα της δεκαετίας του 70 για την κίνηση υπέρ της Δημοκρατίας.

Επίσης διορίστηκε σαν ο πρώτος άνδρας για να κάνει πολιτικούς γάμους - ρόλο που τον ευχαριστούσε πάρα πολύ.

Όντας άνδρας των ιδεών, συνέχισε να ονειρεύεται μεγαλύτερη ανάμειξη στα κοινά μα η αρρώστια Πάρκινσον στα 60 του τον εμπόδισε.
Απεβίωσε στις 6 Ιουνίου του 2001.


Το 1978 Ο Δημήτρης Καλομοίρης ξεφώνησε ένα λόγο στον χορό της Ελληνικής Κοινότητας του Σύδνεϋ προς τιμή του Πρωθυπουργού της Αυστραλίας κυρίου Ουίτλαμ ,χρησιμοποιώντας λέξεις Ελληνικές στην Αγγλική γλώσσα.




Dimitris (James) Calomeris
1920-2001

James Calomeris was born in Washington DC on April 14 1920 but grew up in Greece. He arrived as a 2 year old with his older brother john, his younger brother Paraskevas and their mother. Their father encountered some difficulties with the US authorities so their departure was of necessity. Their father would thereafter remain only an intermittent presence in their lives.

As was the case with most migrants from southern Europe, Jim came from a background of rural poverty where opportunities were less than limited and life was hard. He completed only the most rudimentary education.

His background fuelled burgeoning political views which developed into a commitment to socialist beliefs. As a serious minded teenager he became a political activist in his village of Kastorion (also known as Kastoria) during the upheavals of World War 2 and the Greek Civil War.

With Fascism on the rise in Europe he left Greece on the day Italy invaded Albania. Sponsored by his father, a person he had never known, he migrated alone to Australia in 1939 without personal funds, with uncertain prospects and no proficiency in English.

He sourced employment fairly quickly working in Rozelle and North Sydney in a milk bar and a pie shop. He eventually began work as a linotype operator in 1946. He first worked at the Vema and then joined the Hellenic Herald then under its founder Alex Grivas, propelled into the editor's chair. He became the managing editor of the Hellenic Herald, as it was then known. Under Jim's leadership the newspaper, already a respected voice of the Sydney Greek Community, rose in circulation to be the largest Greek newspaper outside of Greece.

His personal struggles enabled him to develop deep sympathies with others in similar circumstances and he saw the newspaper as a powerful voice for his political and social commitments.

He married Loula Georgiadis in 1949 whilst still struggling at the bottom rung of the newspaper publishing business.

In 1998 Jim was included in the Queen's Honour Roll - a bit of an irony for the diehard republican. His achievements were therein recorded as follows:

Managing Director/owner of the Hellenic Herald newspaper from 1963-1972
Chairman for the Committee for Restoration of Democracy in Greece, 1968-1974
Member of the Greek Community of NSW P/L
Member of the Commonwealth Government Publicity Council and Immigration Advisory Council
Member of the NSW Government Consultative Council on Ethnic Affairs (Ethnic Radio/SBS)
Greek Community Leader and activist.

"Always a champion for the migrant voice, he was instrumental in the conception and evolution of the concept of multiculturalism and in the advancement and interested of ethnic groups.
He was awarded the Queen Elizabeth 11 Silver Jubilee medal in 1977"

He took particular pleasure, along with prominent members of Australia's literacy and arts community, in forming the citizens for Democracy group, a precursor in the mid 70's to be republican movement.

In more recent years he was appointed Australia's first male civil marriage celebrant - a role he undertook with great gusto.

Being an ideas man, he continued to dream of further community involvements but the onset of Parkinson’s disease at the age of 60 made these increasingly difficult to realise.





Kyrie Whitlam

A SPEECH highlighting the large number of English words of Greek origin.

By Jim Calomeris at the Greek Community of NSW ltd, 80th Anniversary Ball in honour of Mr and Mrs E G Whitlam, Q.C. at the Boulevard Hotel, Sydney Dec 23, 1978.

Kyrie Whitlam,
This is a Hellenic apotheosis for the architect of a new ethnic epoch in the antipodes. History has no parallel paradigm of an Australian politician with your scholastic dynamism, energy and ethos whose ideological horizons panicked the aristocrats and autocrats of this polyglot Ethnos.

You are the protagonist of the metamorphosis to polyethnicity, the polemarch of catastrophic xenophobia and the cathartic catapult of anoetic ideas.

The Whitlam cosmogony was the catalysis of comic phobias from antidemocratic and diabolic dipsomaniacs of dieresis and dichotomy. The decades of Whitlam dramatised in a dithyrambic method the logic of anamorphosis, against lethargy, apathy and an anopheles monarchical system.

This laconic panegyric and eulogy is no rhetoric of phrases, but an exegesis of our agape for you - with your homiletic Achilles Pyran (Heel).

For a myriad of Hellenes in Australia you are the symbol of enthusiasm - as you are anathema to the tyrants!

This octogenarian Hellenic Organization in harmonious synergy with you for decades is sceptical and critical of the labyrinth and the stasis in the economy and splenetic mythology from the plutocrats and eupatrid oligarchs.

It is axiomatic that the threnody of the plutocrats a deleterious hypocrisy to dethrone you by hysteria and a plethora of chimerical and acarpous aerology.

The last triennial has made endemic the phenomenon of chaotic economy and peripeteia practised by the peripatetic apologists and Canberra hierophants.

These Sophists and leratologists want an hypertrophic Lernea Hydra for Mammon and Draconic austerity for the Demos.

This antithesis, this antonomy, this cynicism at the Canberra Cyclope is characteristic of an anaesthesia and autarchic ataxia for the Hellenes of Diaspora.

Your exodus from politics is a cardiac oedema for this ecclesia. No political acrobat or alchemist can bring amaurosis to Whitlam. We, the biotic dialectical political empirists say paeans for your Academic bibliolatry, but you are our political Archon for catharsis in the Augeon Stables, for a Herculean anamorphosis and the anthropic Pharos as characterised by the epigrammatic aphorism: "not only to live but to live well".

From this Symposium, Kyrie Whitlam, an ironical 1979.